Een reis naar mijn onderbewuste
Ik was net ingecheckt in mijn studio die ik via Booking had geboekt toen Marcel aanbelde. Een aantal weken eerder, toen ik mijn laatste project had beëindigd, had ik online een truffel ceremonie geboekt en vandaag was de dag dat deze plaats zou gaan vinden. Ik wilde wat meer naar mijn onderbewuste luisteren en zien of ik daar wat carrièreadvies kon vinden. Ik was tenslotte net 40 geworden en besloot dat dit een mooi moment was om iets bij te leren over mezelf en mijn toekomst.
Marcel stelde zich voor en legde kort nog even uit wat er stond te gebeuren. Hij vroeg hoe ik me voelde en overliep nog even mijn antwoorden die ik tevoren online had ingevuld als voorbereiding op deze dag. Ik vroeg hoe ‘legaal’ dit was, vooral voor wanneer het zou fout lopen. Hij vertelde dat hij dit al 5 jaar deed en het volkomen legaal was. In Nederland mag je alle soorten drugs gebruiken, je mag ze alleen niet allemaal verkopen of in bezit hebben. Magic truffels mag je echter wel verkopen, en dit was waarvoor ik hier was. Bovendien was er nog nooit iets gebeurd tijdens de 5 jaren dat hij dit beroep uitoefende. Dat stelde me gerust want ik moest toegeven dat ik toch een tikkeltje nerveus was. Ik vroeg hem of ik geen hogere dosis kon krijgen vermits er namelijk verschillende niveaus zijn. Ik wilde namelijk dat verdomde ego van mij eens laten zwijgen en ervaren hoe het zou voelen niet meer mijn ‘denkbeeldige zelf’ te zijn maar mijn 'echte' zelf. Vermits ik nog nooit eerder truffels had ingenomen raadde hij dit af en gingen we voor het niveau eronder, waarvan je hallucineert en de wereld totaal anders ervaart maar toch nog je denkbeeldige zelf blijft. Marcel had een thee meegebracht met daarin de truffels die het werkende bestanddeel Psilocybine bevatten aangelengd met wat kruiden, vitaminen en extra mineralen. Het smaakte lekker. We sloten nog even zijn telefoon aan aan de Bluetooth speaker die zich in de kamer bevond en kozen naar welke muziekstijl ik zou luisteren. Hij zei ook dat hij er voor mij zou zijn tijdens de sessie en dat als ik hem als bedreigend zou ervaren dat ik hem kon vragen wat verder te gaan zitten. Terwijl we hiermee bezig waren voelde ik het opkomen en liet hij me aan munt ruiken. Ik ging op mijn bed liggen. Marcel installeerde nog een lamp die fluo kleuren genereerde die constant veranderden. Hij zou ook tijdens de trip de kamer gaan vullen met allerlei geuren omdat deze bepaalde gevoelens of beelden konden opwekken. Ik deed mijn ogen toe en vertrok op mijn innerlijke reis.
De hele sessie had ik een heel vertrouwd gevoel. Ik was nog steeds mezelf en kon dus ook zelf sturen wat er gebeurde, dat had Marcel me op voorhand meegedeeld en bleek ook te kloppen. Ik zat in een kleurrijk fluo 3D universum (door de lamp?) wanneer ik mijn ogen sloot, waar alles kon. Ik had het gevoel dat ik droomde maar toch wakker was. Toen ik ze opendeed of wanneer de muziek stopte voelde het telkens alsof ik terug wakker werd. Ik hield ze bewust soms toe omdat ik niet wilde dat dit ooit zou stoppen. Ik kon me verdrietig/angstig en blij voelen, ik kon ruiken als nooit tevoren. Ik zag ongelofelijke dingen, dingen die op een doek thuishoren, echte kunstwerken waard. Ik had het gevoel dat ik wilde weten wat het leven op aarde betekende maar dat ik het niet mocht weten en zeker niet mocht meenemen naar de ‘echte’ wereld. In het begin zat ik er helemaal in alsof ik het zelf beleefde. Later keek ik meer van op een afstand toe wat er gebeurde. Het was een zalig gevoel. Soms hield de muziek even op en probeerde Marcel me vragen te stellen over de zaken die ik wilde te weten komen tijdens mijn trip. Ik merkte echter dat ik moeilijk uit mijn woorden geraakte en moeite had met de aardse dingen. Ik was niet op aarde en wilde me nu niet bezighouden met banale aardse dingen als een job of mijn toekomst 😉
Ik zag op een bepaald moment mijn broer en moeder wenen en voelde hun verdriet en probeerde dit weg te nemen. Het was alsof ik hun verdrietige energie vanop afstand kon weghalen.
Het voelde alsof ik hier al miljoenen keren was geweest, in deze wereld die ik ervoer met mijn gesloten ogen, alsof ik er iedere nacht naar toe ging maar het nu iets beter kon herinneren. Hoewel ik tijdens mijn trip reeds bewust was dat ik niet alles zou kunnen gaan onthouden of zelfs 'moest'(?) vergeten. Op een bepaald moment beleefde ik een heel gelukzalig gevoel toen ik zei dat ik dit alles zou gaan tekenen en zou laten zien aan de mensen in mijn echte wereld. En wat later zei ik dan tegen mezelf dat ik het toch niet 'mocht' delen. Ik zag een soort wolf/indiaan met 3 of 4 gezichten ineen. Ik kon moeilijk aan mijn vrouw en kinderen denken, deze waren te aards. Ik zat niet in de aardse wereld. Ook aan een job kon ik niet denken, of was het tekenen van deze onaardse wereld wat ik moest gaan doen? De artiest in mezelf ontdekken en delen met de aardse wereld?
Ik kon al mijn zintuigen gebruiken en alle gevoelens oproepen die ik wilde. Ik had het gevoel dat alles goed was, alles wat ik ook deed. Dat ik mijn eigen wetten kon maken en ik niet moest meedraaien in die wereld met al zijn regeltjes die nergens op slaan en enkel dienen om anderen te dienen of rijk te maken.
Tijd bestond niet, het voelde alsof ik reeds dagen had gereisd, maar als ik dan naar de echte tijd vroeg was waren er slechts 2,5 uren gepasseerd en voelde dit ook als lang aan maar dan in aardse termen (I know !?!?!?) Ik kan moeilijk met woorden omschrijven wat ik meemaakte omdat alles er zo anders is dan op aarde, letterlijk zoals de eerste zin van de Tao het zo mooi omschrijft: “The Tao that can be spoken is not the eternal Tao”. Alles wat ik probeer te beschrijven komt in de verste verte in de buurt van wat ik heb meegemaakt. Je hersenen zijn ook letterlijk aan het trippen. Tijdens een trip zorgt de Psilocybine ervoor dat je default mode network (DMN) in je brein wordt stopgezet. Dit deel in je hersenen kan over het verleden en toekomst nadenken, en is dus verantwoordelijk voor je ego want wie ben jij?; De persoon die je in verleden was en wat je nog in de toekomst gaat doen, toch? Doordat dit deel minder actief wordt, communiceren andere delen van je hersenen met mekaar waardoor je de werkelijkheid dus totaal anders gaat ervaren en er nieuwe hersenverbindingen worden gemaakt. Op hersenscans is ontdekt dat mensen die heel hun leven hebben gemediteerd, dit DMN-gedeelte van de hersenen inactief kunnen maken. Hoe heerlijk moet het zijn om een boeddhistische monnik te zijn 😉
Ik snap ook dat als je een depressie hebt, dat je hierdoor kan loslaten, omdat je andere dingen voelt/ziet, andere perspectieven krijgt en alles daardoor anders beleeft. Ik heb ook meer respect voor mijn lichaam, ik voel nu ook echt wat ik eet en dat het goed/gezond is of niet. Ik wilde ook van mijn suikerverslaving af omdat Psilocybine ook verslavingen zou kunnen verhelpen. Ik merk dat het momenteel makkelijker is om de geraffineerde suikers even te laten voor wat ze zijn. Ik 'voel' nu meer met heel mijn lichaam dat het niet gezond is voor mij.
Ik hoorde Marcel opruimen en hij begon een praatje met me te maken. We bespraken na wat ik allemaal had beleefd en hij vertelde nog enkele zaken die hij had tijdens zijn trips had meegemaakt. We namen afscheid zoals het moest, nl. door een stevige omhelzing. Hij raadde me aan nog niet naar buiten te gaan en als ik het dan toch deed heel goed op te letten omdat je je soms te hard op één ding kon gaan concentreren en de rest niet zou beseffen. Ik moest hem ook nog laten weten later op de avond hoe het met me ging. Wat ik trouwens ook deed, ik had nl. zware hoofdpijn. Dit kwam denk ik omdat ik niet op mijn eigen kussen had gelegen tijdens de 5 uur durende sessie en dan wel vaker hoofdpijn had gekregen. Gelukkig mocht ik paracetamol innemen, alleen lagen deze nog in mijn auto. Ik besloot voor mijn veiligheid deze niet te gaan halen. Ik was dus wel degelijk helder en dus niet zo van de planeet dat ik niet meer wist wat ik deed na de sessie.
De uren na de sessie was ik nog steeds niet helemaal terug ‘normaal’. Ik leefde iets trager, heel bewust en volledig in het nu. Toen ik fruit at, voelde ik het speeksel opstapelen in mijn mond, ik was me van alles bewust. De papaja’s, mango’s, kokosnoot en ananas smaakten heerlijk, het was alsof ik ze voor de eerste keer at. Ik kon minutenlang naar mijn eigen handen kijken, zo zag ik dat mijn handen kleiner leken dan ik altijd had gedacht en ze niet meer zo sterk zijn als vroeger. Toen ik in de spiegel keek zag ik dat ik roder was en zag ik aders op mijn voorhoofd (door een verhoogde bloeddruk?).
Ik keek naar mijn gsm en ervoer het scherm anders doordat het licht en de letters zich 'anders' gedroegen. Of was dit altijd al zo geweest en had ik nog nooit echt gekeken? Ik kon veel meer details zien en me heel lang op iets concentreren, zoals een kind dat iets nieuws krijgt en hier helemaal in opgaat. Ik was me meer bewust van wat ik hoorde en rook. (Momenteel, 2 dagen na de sessie, is dit ook nog steeds zo maar spijtig genoeg toch al heel wat minder.) Zo hoorde ik een rieten rekje dat in de kamer stond af en toe kraken uit zichzelf en was ik me heel bewust van de verluchting in de badkamer. Ik zag bijvoorbeeld ook dat de achtergrond achter je WhatsApp berichten beweegt als je je gsm beweegt, dat was me nooit eerder opgevallen. Ik kon ook naar het 'online' icoontje onder de naam van een persoon in WhatsApp blijven kijken alsof dat het enige was dat er op aarde bestond.
Ik kreeg geen duidelijke antwoorden tijdens mijn sessie maar ik voel me uitstekend en vol zelfvertrouwen. Het voelt echt aan als 'doe wat je echt wil doen zonder te geven om wat anderen ervan vinden'. Ik weet dat het cliché klinkt maar nu voel je dat ook omdat je het anders hebt beleefd. Ik ben ook empathischer en kan me beter in anderen verplaatsen. Ik voel meer. Ik zie meer. Ik leef meer in het nu. Ik heb meer respect voor de planeet en voel me zeer verbonden met het universum. Het is alsof je beseft dat wat wij er als mens van maken maar iets miniems is in dit universum. Het universum heeft ons niet nodig, dus jij bepaalt zelf of je wil dat de mensheid moet blijven bestaan en of we naar Mars moeten verhuizen omdat het hier te warm is geworden. Je voelt dat er veel meer is dan wat we hier als mens mogen beleven en dat er totaal andere fysische(?) wetten bestaan dan diegene die we kennen als mens. Alles is energie en dat ervaar je tijdens een sessie aan den lijve. Je voelt dat tijd heel relatief is en ons leven maar een kleinigheid is voor het universum en eigenlijk niets betekent en je dus zelf alles in de hand hebt en vooral geen schrik hoeft te hebben. Wat kan er nl. gebeuren, enkel dingen die je eigen brein je wijs maken.
Toen ik wat later naar wat notities keek die ik in het verleden had neergepend over alles wat ik nog wilde beleven en wat ik nog aan mezelf wilde veranderen, zag ik heel veel zaken die met mijn ego hadden te maken. Ik moest er hard om lachen. 6 uur na één drankje zag ik de wereld anders dan ervoor. Wie of wat wil ik zijn? Ik ben gewoon wie ik ben en ik doe gewoon wat ik wil. Ik hoef niet in te zitten met wat anderen van me vinden, en ik hoef het al zeker niet neer te pennen. Ik moet dingen doen omdat ik ze zelf leuk vind, en niet omdat ik dan ‘beter’ ben dan ervoor of dan anderen. Ik doe de dingen omdat ik ze zelf voel op dat moment.
Tot slot
Als je in het NU leeft ben je niet bezig met lijstjes maken, dan doe je waar je je op dat moment goed bij voelt. In het NU leven is zeer bewust leven.
Zo heb ik er bewust voor gekozen om dit neer te schrijven en mijn avontuur te delen omdat vrienden en familie rondom mij zich zorgen maakten om deze sessie. Ik kan jullie verzekeren deze sessie was iets om nooit meer te vergeten.
Ik wil mijn vrouw ook bedanken dat ze me dit gunde en dat ik even een break mocht nemen van mijn gezin om me in dit avontuur te kunnen gooien. Er is altijd de angst voor het onbekende maar ik ben ervan overtuigd dat dit onbekende me nog heel veel leerrijke avonturen zal laten beleven. En dat is ten slotte het mooiste dat er is, elke dag iets nieuws kunnen bijleren.
"We zijn allemaal energetische (spirituele) wezens die een menselijke ervaring opdoen."
May the Tao be with you!