[Opgelost] EMDR therapie combineren met psychedelische sessie

EMDR (Eye Movement Desensitization and Reprocessing) is een psychotherapeutische methode die vooral bekendstaat als behandeling voor trauma en PTSS. Psilocybine-therapie – het gecontroleerd toedienen van psilocybine (bijv. via truffelceremonies) in een therapeutische setting – wint de laatste jaren aan populariteit vanwege veelbelovende resultaten bij depressie, angst en verslaving. Een prangende vraag is of EMDR-therapie direct vóór of na een psilocybine-sessie toegepast kan worden om de therapeutische effecten te versterken. Steeds meer therapeuten en onderzoekers experimenteren met deze combinatie. Zo werken enkele psychedelisch therapeuten bij Triptherapie.nl expliciet met EMDR in combinatie met de therapeutische effecten van psychedelica. Dit artikel onderzoekt de huidige inzichten – zowel vanuit praktijk (zoals Triptherapie) als uit wetenschappelijke literatuur – over hoe EMDR rondom een psilocybine-sessie ingezet kan worden, met aandacht voor effectiviteit, veiligheid en toepassingsgebieden.

Overlap tussen EMDR en psychedelica

Ondanks dat EMDR en psychedelische therapie op het oog heel verschillend zijn, bestaan er opmerkelijke overeenkomsten en complementaire effecten. Beiden beogen ze toegang te krijgen tot diepere lagen van het bewustzijn en vastgezette patronen te doorbreken. Triptherapie beschrijft EMDR zelfs als een techniek die de REM-slaap nabootst en daarmee verbinding maakt met het onderbewuste waar trauma ligt opgeslagen – vergelijkbaar met wat psychedelica doen. Tijdens EMDR komt volgens hen “een klein beetje lichaamseigen psychedelica” vrij, waardoor je kunt dromen/hallucineren en het onderbewuste kunt benaderen en veranderen. Met andere woorden: zowel EMDR als een psilocybine-trip creëren een soort droomtoestand waarin traumatische herinneringen en emoties naar boven komen en verwerkt kunnen worden.

Ook neurologisch zijn er parallellen. In een interview met de EMDR International Association wordt opgemerkt dat zowel EMDR als psychedelica de connectie tussen verschillende hersengebieden vergroten, waardoor cliënten “een nieuw perspectief op zichzelf krijgen, los van de platgetreden denkpaden, overtuigingen en verhalen”. Tevens bevorderen psychedelica neuroplasticiteit – het brein wordt vlak na een sessie extra kneedbaar (‘spongie’), vergelijkbaar met de snelle veranderingen die EMDR kan faciliteren. Deze overlap in mechanisme suggereert dat een combinatie synergetisch kan werken: psilocybine maakt de geest open en flexibel, terwijl EMDR structuur en richting geeft aan het verwerken van het materiaal dat opkomt.

Bovendien past de integratie van EMDR in psychedelische therapie binnen een breder streven naar trauma-informele benaderingen in de “tweede psychedelische renaissance”. Moderne psychedelische therapie bouwt voort op inzichten uit zowel de eerste golf (jaren ’50-’60) als de hedendaagse trauma-therapie. EMDR wordt gezien als een brug tussen psychedelisch therapiewerk en evidence-based trauma-aanpak. In vakliteratuur is zelfs een speciaal protocol voorgesteld onder de naam Psychedelic-assisted EMDR (PsyA-EMDR). Dit omvat een traject waarbij de standaard 8-fasen van EMDR ingezet worden ter voorbereiding op én ter integratie van een psychedelische sessie. Daarbij ligt de nadruk op het creëren van veiligheid, het versterken van copingvaardigheden en het voorkomen van overweldiging. Al met al bestaat er een stevige rationale waarom EMDR en psilocybine elkaar zouden kunnen aanvullen.

EMDR als voorbereiding vóór een psilocybine-sessie

Goede voorbereiding is cruciaal bij elke psychedelische therapie, en EMDR zou hier een waardevolle rol kunnen spelen. Het idee is om vóór de feitelijke psilocybine-ceremonie al te beginnen met therapeutisch verwerken en het aanleren van hulpmiddelen, zodat de cliënt stabieler en gereed de ervaring ingaat. In de praktijk betekent dit dat in de weken voorafgaand aan de trip één of meerdere EMDR-sessies gepland worden. Zo’n voorbereidend EMDR-traject kan verschillende doelen hebben:

1. Stabilisatie en resources: Eerst wordt gezorgd dat de cliënt voldoende geaard en emotioneel stabiel is. EMDR-therapeuten kunnen bijvoorbeeld een “veilig plek”-oefening doen of positieve hulpbronnen installeren. Dit komt overeen met de voorbereiding in psychedelische therapie waarin men werkt aan mindset (“set”) en ondersteunende technieken (ademhaling, mindfulness, etc.). Een trauma-geïnformeerd EMDR-protocol focust op “stabilisatie, het aanleren van coping-skills en lichaamsgerichte oefeningen voordat de cliënt psilocybine krijgt”. Dit helpt om de kans op een veilige en constructieve trip te vergroten.

2. In kaart brengen van trauma’s en verwachtingen: Tijdens de EMDR-voorbereiding kan de therapeut samen met de cliënt verkennen welke thema’s of herinneringen mogelijk naar boven zouden kunnen komen tijdens de trip. Men verkent de relatie tussen huidige klachten en hun oorsprong volgens het EMDR Adaptive Information Processing mode. Zo ontstaat een caseconceptualisatie die richting geeft. Indien er zeer beladen trauma’s zijn, kan besloten worden deze eerst in een gecontroleerde EMDR-setting aan te pakken, zodat ze tijdens de psychedelische sessie minder overweldigend zijn. Ook wordt psycho-educatie gegeven over wat de cliënt kan verwachten en hoe om te gaan met moeilijke ervaringen. Dit alles vermindert angst voor het onbekende en versterkt het gevoel van controle.

3. “Tolerantie-test” van emotioneel materiaal: Uniek aan EMDR is dat het mogelijk is om alvast voorzichtig te “proefdraaien” met het verwerken van bepaalde gevoelens of herinneringen. In vakliteratuur wordt voorgesteld om EMDR te gebruiken als screening tool: door tijdens de voorbereiding een stukje trauma te benaderen, kan men zien hoe de cliënt daarop reageert. If iemand tijdens EMDR al snel dissocieert of overspoeld raakt, is dat een waarschuwing dat een psychedelische sessie (die nóg intenser kan zijn) eerst uitgesteld of anders aangepakt moet worden. Zo’n tolerantietest vergroot de veiligheid. De therapeuten Raine-Smith & Rose (2023) betogen dat dit vooral nuttig is bij complexe PTSS, dissociatie of hechtingstrauma; EMDR kan helpen de window of tolerance te verbreden voordat men een psychedelisch middel inzet.

Concrete ervaringen bevestigen de waarde van voorbereiding met EMDR. In een recent gepubliceerde casestudy werd een cliënt begeleid die naar Nederland reisde voor een psilocybine-retraite. Voorafgaand kreeg hij zes EMDR-sessies ter voorbereiding, daarna volgde de psilocybine-ceremonie, en vervolgens nog eens zes EMDR-sessies voor integratie. Dankzij die uitgebreide voorbereiding voelde de cliënt zich mentaal goed uitgerust voor de trip. Triptherapie hanteert een vergelijkbare aanpak: voor elke psychedelische sessie doorloopt de cliënt een uitgebreide intake en voorbereidingsproces (inclusief adviezen over mindset, gezondheid, etc.). Aangezien Triptherapie ook EMDR in huis heeft, ligt het voor de hand dat bij cliënten met trauma bepaalde EMDR-technieken in de voorbereidende fase worden ingezet om de “diepte” van de ervaring beter hanteerbaar te maken.

Samengevat, EMDR vóór een psilocybine-sessie kan de set van de cliënt optimaliseren: angst reduceren, vertrouwen en veerkracht opbouwen, en al voorwerk doen op trauma’s. Wel is belangrijk dat een ervaren therapeut beoordeelt of de cliënt geschikt is voor deze gecombineerde aanpak. Experts benadrukken dat men zorgvuldig moet screenen op contra-indicaties – geen onbehandelde dissociatieve stoornis, geen actieve psychose of manie, en opletten bij familiegeschiedenis van schizofrenie. Zo nodig moet eerst verdere stabilisatie of een andere behandelstrategie gekozen worden. Binnen die randvoorwaarden kan voorbereiden met EMDR de weg effenen voor een veiligere en effectievere psilocybine-ervaring.

EMDR als integratie na een psilocybine-sessie

Minstens zo belangrijk als de voorbereiding is de integratie achteraf. Een psychedelische sessie kan diepgaande inzichten, emoties en herinneringen losmaken – maar zonder nabegeleiding kan het moeilijk zijn om deze indrukken blijvend in het dagelijks leven te verankeren. Hier komt EMDR als integratietool in beeld. Direct na de psilocybine-ervaring is het brein namelijk in een leerzame staat: er is sprake van verhoogde neuroplasticiteit en de emotionele doorlaatbaarheid is nog groot. Veel therapeuten plannen daarom integratiesessies binnen 24-72 uur na een psychedelische sessie, omdat “de hersenen in deze 72-uurswindow extra ‘sponsachtig’ zijn” en de ervaring nog vers in het geheugen ligt. Dit is het ideale moment om met EMDR de opgedane inzichten verder uit te diepen en te verwerken.

EMDR-integratie na een trip werkt in de praktijk zo: de cliënt vertelt in de eerste sessie na de ervaring vrijuit over wat hij/zij heeft meegemaakt, terwijl de therapeut bilaterale stimulatie toepast (bijvoorbeeld tapping of oogbewegingen) om het proces te ondersteunen. Dit lijkt op een debriefing, maar de BLS zorgt ervoor dat associaties en emoties actief blijven doorstromen in plaats van vast te lopen. Concreet kan de therapeut vragen: “Welke beelden of gevoelens uit de trip komen nu het sterkst naar voren?” – die worden dan als startpunt (target) genomen. In de EMDR-casestudy werd bijvoorbeeld een fysieke gewaarwording die tijdens de psilocybine-trip opkwam (“een beklemming in de keel”) gebruikt als ingang om via een somatic bridge-techniek de onderliggende herinnering te vinden. Bij de betreffende cliënt leidde dit naar een jeugdervaring die perfect aansloot bij het thema van afwijzing dat in de trip aan bod kwam. Vervolgens kon deze herinnering met EMDR worden verwerkt, wat leidde tot vermindering van de emotionele lading (SUD-score daalde) en het ontstaan van meer adaptieve inzichten.

Uit cliëntenervaringen blijkt hoe krachtig deze na-verwerking kan zijn. De eerdergenoemde casus rapporteerde dat “EMDR mij dieper liet gaan en de bijbehorende herinneringen liet onderzoeken die opkwamen in mijn trip”. Door de moeilijke gevoelens in EMDR opnieuw te doorleven “verloor het zijn greep op mij” – “het was alsof er een fout in mijn denken zat, en EMDR hielp me daaruit te breken”. De psilocybine-ervaring bracht dus het materiaal aan de oppervlakte, maar pas door EMDR erna kon de echte doorbraak plaatsvinden. De cliënt benadrukte ook dat mensen vaak denken dat psychedelica een wondermiddel of “silver bullet” zijn – “je neemt het één keer en je bent genezen” – maar “na de retraite was ik niet ‘fixed’, ik moest aan de slag met het materiaal”. Hij merkte op dat een mededeelnemer zonder integratietherapie weinig blijvend effect had gemerkt, terwijl hijzelf “een perspectiefverandering heeft doorgemaakt als gevolg van EMDR”. Dit onderstreept dat de echte heling meestal in het integratiewerk zit. Psychedelica geven een ervaring of inzicht, maar EMDR (of andere therapievormen) zorgt ervoor dat dat inzicht wordt verweven tot duurzame psychische verandering.

Naast het uitwerken van opgedoken trauma’s kan EMDR na een trip ook helpen bij andere doelen, zoals installatie van positieve overtuigingen en gedrag. Sommige therapeuten rapporteren dat cliënten na een psychedelische sessie vaak al een lage spanning (SUD) hebben op bepaalde trauma’s en dat EMDR dan snel kan gaan. In plaats van veel tijd aan desensitisatie te besteden, kan de integratie-EMDR zich richten op het verankeren van nieuwe inzichten (zogeheten installation van positieve cognities) of het oefenen van nieuw gedrag (toekomstgerichte visualisaties). Met andere woorden: de “window of opportunity” vlak na de trip wordt benut om het brein in nieuwe banen te leiden voordat het weer in oude patronen schiet.

EMDR kan tenslotte nuttig zijn om moeilijke of negatieve tripervaringen te verwerken. Niet elke psychedelische sessie is euforisch; soms worden cliënten geconfronteerd met zeer angstige of pijnlijke visioenen. Een ervaren EMDR-therapeut kan in de dagen erna met de cliënt die “bad trip” reprocessen, zodat de schrik en eventuele traumatisering ervan verminderen. Dit voorkomt dat een uitdagende sessie averechts werkt op de mentale gezondheid. Door de ervaring in veilige setting opnieuw te doorlopen met BLS, wordt deze alsnog geïntegreerd en van betekenis voorzien.

Kortom, EMDR direct na een psilocybine-sessie (vanaf de volgende dag tot in de eerstvolgende weken) wordt door veel experts gezien als essentieel om het maximale therapeutische effect te bereiken. Het helpt de vaak abstracte of overweldigende ervaring om te zetten in concreet psychisch groeiwerk. Aanbevolen wordt om ten minste één integratiesessie binnen ~48 uur te plannen wanneer de inzichten nog levendig zijn, en daarna aanvullende EMDR- of praatsessies in de weken erna om de “losgewoelde” materiaal volledig te verwerken.

Toepassingsgebieden: trauma, depressie, angst, verslaving

De combinatie van psychedelica en therapie (waaronder EMDR) wordt momenteel onderzocht voor diverse psychische aandoeningen. Hoewel veel onderzoek nog in opstart- of pilotfase is, tekenen zich op meerdere terreinen positieve resultaten af:

1. Trauma en PTSS: Psychedelica lijken vooral potentie te hebben bij trauma-gerelateerde problematiek. Zo is de literatuur over psilocybine- en MDMA-therapie zeer bemoedigend voor trauma en gerelateerde comorbiditeiten. Bij PTSS kan psilocybine mogelijk helpen door het proces van fear extinction (het uitdoven van angstreacties op trauma-herinneringen) te bevorderen. Een preklinische studie vond bijvoorbeeld dat psilocybine geconditioneerde angst bij muizen veel beter liet uitdoven dan placebo. Dit mechanisme – het “herbedraden” van angstcircuits – zou bij mensen met PTSS het herbeleven van trauma’s kunnen verzachten. EMDR is uiteraard al een eerstekeus-behandeling voor PTSS; de gedachte is dat psilocybine-ervaringen diepere emotionele verwerking uitlokken en EMDR daarna de verwerkingsprocessen kan afmaken en verankeren. Vooral bij complexe trauma’s (c-PTSS) verwachten therapeuten dat deze combinatie meer effect sorteert dan psychedelica met alleen standaard supportive therapy.

2. Depressie: Psilocybine-therapie heeft in klinische trials veelbelovende effecten getoond bij hardnekkige depressie. Uit kleinschalige studies blijkt dat psilocybine ingezet kan worden als hulpmiddel bij therapieresistente depressie die niet op antidepressiva of praattherapie reageert. In een gerandomiseerde studie werd psilocybine zelfs getest tegenover een regulier antidepressivum (escitalopram) en beide bleken vergelijkbare verbetering te geven bij depressieve patiënten. Het bijzondere is dat psychedelica vaak een doorbraakervaring faciliteren waarbij onderliggende emotionele pijn of vastgeroeste overtuigingen (bv. “ik ben niets waard”) aan het licht komen. EMDR na de trip kan deze kernschema’s gericht aanpakken. Ook stellen experts dat psychedelica goed werken bij rigide gedachtepatronen zoals depressie – men komt even los uit de negatieve cirkel – en dat dat een uitgelezen kans is om middels EMDR nieuwe positieve associaties te installeren. Hoewel EMDR niet standaard voor depressie wordt ingezet, kan het in dit geval dienen om traumatische wortels van de depressie te behandelen of om hervonden innerlijke kracht te bestendigen.

3. Angststoornissen: Klassieke psychedelica zijn onderzocht bij o.a. angst bij terminale kankerpatiënten en tonen daarbij angstvermindering en meer acceptatie van sterfelijkheid. In Maastricht loopt momenteel een studie naar de effecten van psilocybine op angst en depressie, waarvan de voorlopige resultaten suggereren dat psilocybine kan bijdragen aan symptoomverbetering. De combinatie met EMDR zou bijvoorbeeld zinvol kunnen zijn bij specifieke fobieën of sociaal trauma: de psilocybine doorbreekt de directe angstrespons en EMDR helpt de negatieve ervaringen uit het verleden die de angst voeden te herbeleven en neutraliseren. Ook bij obsessieve-compulsieve stoornis (angstgedreven dwang) is experimenteel succes met psychedelica geboekt, wat aansluit bij de gedachte dat starre, vermijdende patronen soepeler worden na een trip. EMDR kan dan helpen om de cliënt te leren die nieuwe ruimte zonder angst te benutten.

4. Verslaving: Verslavingsgedrag hangt vaak samen met diepere emotionele problemen of trauma’s. Psychedelica-therapie wordt nu actief onderzocht voor verslaving – bijvoorbeeld is recent in België de eerste klinische studie gestart naar psilocybine bij alcoholverslaving. In de VS toonden eerdere pilots dat psilocybine-begeleide therapie mensen kon helpen met stoppen met roken en het verminderen van alcoholgebruik. De hypothese is dat de intense inzichtervaring verslaafden helpt hun verslaving van een afstand te bekijken, onderliggende verdriet of leegte onder ogen te zien en een gevoel van verbondenheid of zingeving te hervinden. EMDR kan hier aanvullend werken door triggers en trauma’s die aan het verslavingsgedrag ten grondslag liggen te verwerken. Bijvoorbeeld: iemand die drank gebruikt om vroegkinderlijk misbruik te verdoven zou tijdens een truffelceremonie dit trauma kunnen herbeleven; EMDR daarna biedt de kans om dat trauma verder te desensitiseren en nieuwe coping te installeren in plaats van terugval in gebruik. Zo’n tweeledige aanpak – biologische reset plus psychologische verwerking – zou wel eens effectiever kunnen zijn dan eenzijdige benaderingen. Uiteraard is dit nog in onderzoeksfase, maar de groeiende interesse vanuit instituten (UMCG, Maastricht Universiteit e.a.) in psilocybine bij verslaving bevestigt het potentieel.

Belangrijk om op te merken: hoewel de eerste resultaten veelbelovend zijn, bevinden we ons nog in een experimenteel stadium. Het Trimbos-instituut benadrukt dat er “nog weinig bekend is over de lange-termijnrisico’s, hoe lang de therapeutische effecten aanhouden en voor welke groepen patiënten deze behandelingen geschikt zijn”. Zeker bij kwetsbare cliënten (ernstige psychische problemen) brengt psychedelica-gebruik risico’s met zich mee, vooral als dit buiten de medische setting om gebeurt. De combinatie EMDR-psychedelica is dus geen wondermiddel of passende oplossing voor iedereen. Desalniettemin laten diverse onderzoeken en casussen een patroon van positieve uitkomsten zien over meerdere aandoeningen heen, met name wanneer trauma een rol speelt.

Timing en volgorde: praktische aanbevelingen

Op basis van de huidige kennis kunnen we enkele concrete aanbevelingen doen over de timing en volgorde van EMDR rondom een psilocybine-sessie:

1. Niet tijdens, maar vóór en ná de trip: Het ligt voor de hand, maar ter verduidelijking: EMDR wordt niet toegepast op het moment dat de cliënt onder invloed is van psilocybine. Tijdens de psychedelische sessie zelf is de beste aanpak meestal een veilige, ondersteunende aanwezigheid waarbij de ervaring ongehinderd mag ontvouwen. EMDR kan wel kort vóór de inname gebruikt worden om de cliënt in de juiste mindset te brengen (bijvoorbeeld een korte resource-EMDR om een “veilige plek” te versterken als anchoring). Het zwaartepunt van EMDR-interventies ligt echter vooral in de dagen ervoor en erna – dus in de voorbereiding en integratie, niet tijdens de acute trip.

2. Meerdere voorbereidende sessies verspreid over weken: Afhankelijk van de complexiteit van iemands problematiek is het raadzaam om meerdere EMDR-sessies te plannen in de aanloop naar de psilocybine-ceremonie. In de besproken casus werden zes voorbereidende EMDR-therapieën gedaan in de weken voor de sessie. Dit is uiteraard een voorbeeld; minder kan ook volstaan, maar reken op minstens een paar sessies. Dit geeft voldoende tijd om rapport op te bouwen, angsten te bespreken, coping aan te leren en eventueel eerste trauma’s te verwerken. Het voorkomt ook dat er direct vóór de trip nog zware emotionele arbeid moet plaatsvinden – verdeel het liever in behapbare stappen. De laatste voorbereidingssessie kan bijvoorbeeld een week voor de ceremonie plaatsvinden, zodat de cliënt daarna in een positieve, rustige stemming kan toeleven naar de reis.

3. Integratie liefst binnen 48-72 uur na sessie: Plan de eerste integratie-EMDR bij voorkeur 1 à 3 dagen na de psilocybine-ervaring. In die periode zijn de inzichten nog levendig en is het brein, zoals gezegd, extra plastisch. Veel retreat centra organiseren daarom al op dag 1 of 2 na de ceremonie een therapeutische nabespreking. Met EMDR-integratie kan men in die window effectief doorpakken. Bijvoorbeeld: had men op zaterdag de truffeltrip, probeer dan maandag of dinsdag een EMDR-afspraak in te plannen. Een case study rapporteerde dat de eerste EMDR integratiesessie één week na de retraite plaatsvond – ook dat kan, maar eerder is waarschijnlijk nog beter. Belangrijk is wel dat de cliënt zich fysiek en mentaal weer voldoende hersteld voelt (de dag van de trip zelf is men vaak nog vermoeid of aan het navoelen). Een goede richtlijn is: zodra de cliënt zich helder en uitgerust voelt na de ervaring, starten met integreren.

4. Aansluitend vervolgtraject: Eén sessie integratie is zelden genoeg. Idealiter wordt EMDR-integratie verspreid over meerdere weken voortgezet, afhankelijk van wat er is opgekomen. De casus deed zes EMDR-sessies na de psilocybine, maar het precieze aantal hangt af van de behoefte. Het is verstandig om in de weken na de trip frequent contact te houden – bijvoorbeeld wekelijks – om telkens een volgend stukje van het materiaal te verwerken. Dit hoeft niet altijd volledig formele EMDR te zijn; ook gesprekken of andere therapievormen kunnen worden verweven. Maar EMDR staat paraat als er toch diepere emotionele knopen doorgehakt moeten worden. Zo ontstaat een integratieproces dat enkele maanden kan beslaan, wat overeenkomt met protocollen uit onderzoeken (bijv. 12-sessie PsyA-EMDR protocol).

5. Flexibiliteit in volgorde: Er is niet één vast stramien dat voor iedereen werkt. Sommige cliënten willen misschien eerst één psychedelische ervaring ondergaan en daarna pas intensief met EMDR aan de slag – bijvoorbeeld omdat ze emotioneel “vast” zaten en hopen dat de trip iets openbreekt. Anderen met veel trauma varen beter bij eerst uitgebreid EMDR doen vóórdat ze aan psychedelica beginnen. Uit de literatuur komt in elk geval naar voren dat combinaties mogelijk complementair werken: zo zou men ook herhaalde cycli kunnen overwegen (een serie EMDR sessies → een trip → weer EMDR → eventueel later nog een trip, etc.). Uiteindelijk zal de therapeut in samenspraak met de cliënt de volgorde afstemmen op de situatie. Belangrijk is om nooit EMDR en psilocybine ad-hoc te mixen zonder plan – zorg altijd voor een gegrond behandelplan met duidelijke fases (voorbereiding, dosering, integratie).

Conclusie

EMDR-therapie direct vóór of na een psilocybine-sessie toepassen is niet alleen mogelijk, maar volgens eerste ervaringen zelfs aan te raden om de beste therapeutische resultaten te behalen. Triptherapie en andere holistische behandelaren in Nederland combineren reeds EMDR met psychedelische sessies om cliënten te helpen diepgewortelde blokkades te doorbreken. Wetenschappelijke case studies en protocollen schetsen een vergelijkbaar beeld: EMDR kan dienen als waardevolle brug voor zowel de voorbereiding (het veiligstellen van de setting, voorkomen van overweldiging) als de integratie achteraf (het consolideren van inzichten en verwerken van opgekomen trauma).

Voor diverse therapeutische doelen – van PTSS en depressie tot angst en verslaving – biedt deze combinatie perspectief, zeker bij cliënten waarbij reguliere behandelvormen tekortschoten. Het is echter cruciaal te beseffen dat noch psychedelica, noch EMDR een magische quick-fix zijn. Een cliënt verwoordde treffend: “Mensen zien psychedelica vaak als zilveren kogel… maar je bent niet meteen ‘gefixt’; het echte werk begint erna”. Integratie vergt inzet en soms meerdere sessies therapie – net zoals EMDR op zichzelf vaak herhaling en verdieping vergt.

Veiligheid dient daarbij steeds voorop te staan. Combineer deze interventies alleen onder begeleiding van goed getrainde professionals, met grondige screening op risico’s (bijvoorbeeld psychosegevoeligheid). In de juiste setting, met de juiste begeleiding, lijkt het helende potentieel van psychedelica aanzienlijk – “vooral in combinatie met EMDR”, aldus een expert. De eerste rapportages tonen dat ernstige bijwerkingen of blijvende nadelen zeldzaam zijn in zulke gecontroleerde omstandigheden. Toch is meer grootschalig onderzoek nodig om de langetermijneffecten en optimale protocollen te bepalen.

Samenvattend bieden EMDR en psilocybine samen een veelbelovende, integrale benadering van psychisch lijden. EMDR kan de poort naar het onderbewuste die psychedelica openzetten verder uitbouwen tot een echte weg naar genezing. Andersom kan een psilocybine-ervaring het EMDR-proces versnellen en verdiepen door toegang te geven tot materiaal dat anders moeilijk bereikbaar was. Met de opkomst van fase-3 klinische trials voor psilocybine breken er spannende tijden aan: mogelijk zien we binnen afzienbare tijd protocollen waarin evidence-based trauma-therapie (zoals EMDR) hand in hand gaat met psychedelische therapie om cliënten te helpen groeien en herstellen op een dieper niveau. De huidige signalen wijzen erop dat “1 + 1 = 3” zou kunnen gelden in dit geval – maar zoals altijd in de geestelijke gezondheidszorg moet dit met zorg, kennis en ethiek worden toegepast. De combinatie EMDR en psilocybine bevindt zich op het snijvlak van oud en nieuw: het verenigt een gevestigde traumatherapie met een herontdekte medicijn uit de natuur. Als we beide wijs inzetten, zou dit wel eens tot doorbraken kunnen leiden in de behandeling van trauma, depressie en meer. De sleutel ligt in goede voorbereiding, veilige setting en grondige integratie. Daarmee kan EMDR vóór en na een psilocybine-sessie een krachtige katalysator zijn voor diepgaande heling.

Bronnen: Triptherapie.nl, EMDR Association UK (case study en protocol), EMDRIA (interview), Chandler Nobles Counseling (integratieadvies) en diverse wetenschappelijke publicaties en nieuwsbronnen over psychedelica en therapie.

Zowel EMDR sessies als psychedelische sessies kunnen zeer intensief zijn en daarom raden we aan minstens twee weken tussen deze sessies te laten. Dit geeft je de tijd om te integreren wat er tijdens de sessies is ervaren. Beide therapieën hebben verschillende mechanismen en effecten, maar er zijn ook overlappingen in de benadering van trauma- en emotionele verwerking.

EMDR (Eye Movement Desensitization and Reprocessing) is een therapeutische techniek die zich richt op het verwerken van traumatische herinneringen door middel van bilaterale stimulatie, zoals oogbewegingen. Het doel is om de emotionele lading van deze herinneringen te verminderen, zodat ze minder invloed hebben op het huidige functioneren. De sessies kunnen emotioneel uitdagend zijn. Het is belangrijk om voldoende tijd te nemen voor herstel en reflectie voordat je verder gaat en potentiële vooruitgang verliest.

Aan de andere kant biedt psychedelische therapie, zoals die met psilocybine, een unieke ervaring die kan leiden tot diepere inzichten en een herstructurering van de geestelijke gezondheid. Tijdens een psychedelische sessie kunnen deelnemers vaak toegang krijgen tot onderbewuste gedachten en gevoelens die anders moeilijk te bereiken zijn. Dit kan leiden tot significante doorbraken in de verwerking van trauma, maar het kan ook intense emoties en ervaringen oproepen die tijd en ruimte vereisen om te integreren.

Tevens is de voorbereiding en nazorg voor beide therapieën essentieel voor het succes ervan. Bij Triptherapie wordt er een uitgebreid protocol gevolgd dat niet alleen de sessies zelf omvat, maar ook de voorbereiding en integratie. Dit omvat voedingsadvies, beweging, en supplementen, evenals opvolggesprekken om de voortgang te monitoren en ervaringen te bespreken.

Door een periode van minstens twee weken tussen EMDR en psychedelische sessies aan te houden, krijg je de kans krijgen om de ervaringen te verwerken, eventuele emotionele nasleep aan te pakken en je voor te bereiden op de volgende stap in de therapeutische ontwikkeling.