[Opgelost] Hoe maak je van truffels of padddo's de psilocybine druppels?

Makkelijkste manier met ethanol om paddodruppels te maken

In theorie is de volgende alcohol-extractiemethode met verdamping een van de minst complexe en relatief veilige manier die je thuis zou kunnen doen. Dit is een stap-voor-stap overzicht van een alcohol-extractie met natuurlijke verdamping, waarbij de temperatuur laag blijft om afbraak van psilocybine te voorkomen.

Benodigdheden:

• Gedroogde psilocybinehoudende paddenstoelen of truffels (ongedroogd kan ook, maar dan zit er meer water in het hele proces)
• Ethanol ≥ 95% (bij voorkeur drinkbare alcohol zoals Everclear of apothekerskwaliteit)
• Molen of grinder
• Donker glazen pot of fles
• Koffiefilter of fijne doek
• Verdampbakje (bijv. glazen ovenschaal)
• Donker glazen flesje met druppelpipet
• Citroensap of citroenzuur (optioneel, voor stabiliteit)
• Handschoenen, goed geventileerde ruimte

Stappen

1. Malen van het materiaal

Maal het gedroogde materiaal tot een fijn poeder. Hoe fijner, hoe efficiënter de extractie. Stel het echter niet te lang bloot aan zuurstof.

2. Wecken (maceratie) in ethanol

Doe het poeder in een afsluitbare pot. Voeg ethanol toe in een verhouding van 1 deel poeder op 10–20 delen alcohol (v/v). Voeg eventueel een scheutje citroensap of natuurazijn toe om de oplossing licht zuur te maken.

Laat dit minimaal 24 uur trekken op een koele, donkere plek. Af en toe lichtjes schudden helpt.

3. Filteren

Na het weken filter je de vloeistof door een koffiefilter of een kaasdoek. Dit scheidt het paddenstoelmateriaal van het vloeibare extract.

4. Langzame verdamping

Giet de gefilterde vloeistof in een brede, open glazen schaal. Laat het op kamertemperatuur (niet boven de 30–35°C!) verdampen op een donkere, goed geventileerde plek. Dit duurt dagen tot weken, afhankelijk van hoeveelheid alcohol en oppervlakte. Het is hierom belangrijk om een zo groot mogelijk oppervlak te creëren.

Let op: NIET verhitten op fornuis of in oven. Alcohol is uiterst brandbaar. Alleen natuurlijke verdamping gebruiken.

Je kunt stoppen met verdampen zodra je de gewenste concentratie bereikt: bv. 10 ml extract met X mg psilocybine. Sommige mensen laten het indikken tot een bijna stroperige vloeistof voor dosering met een pipet.

5. Overbrengen en bewaren

Giet de geconcentreerde vloeistof in een donker flesje met druppelpipet. Bewaar koel en donker. Als je een alcoholpercentage boven de 20% behoudt, blijft het langer houdbaar (maanden tot jaren).

Belangrijke aandachtspunten

• Psilocybine is redelijk hittebestendig, maar psilocine niet. Hou het proces dus koud of lauw.
• Geen open vuur, kachels of roken bij alcoholverdamping. Brandgevaar!
• Bij lage temperatuur kan alcohol slecht verdampen. Het duurt lang, wees geduldig.
• Deze methode levert een ruw extract, geen gezuiverde psilocybine. Dosering blijft schatten tenzij je het laat analyseren.
• Wettelijke status: In Nederland mag je geen psilocybine of psilocine extraheren buiten wetenschappelijk onderzoek om.

Psilocybine en psilocine zijn in Nederland verboden om buiten vrijstelling om (wetenschappelijk onderzoek) te bezitten. Het extraheren van psilocybine uit legale truffels is dus verboden en mag alleen als je hier een vrijstelling voor hebt.

De beste manier om zo veel mogelijk psilocybine en psilocine uit truffels of paddo's is te halen is een ultrasoon extractieproces (“ultrasonic bath extraction”) in combinatie met polaire oplosmiddelen (methanol of methanol-water mengsels).

Het extractieprincipe

Psilocybine en psilocine zijn beide polair. Daarom lossen ze het beste op in polair oplosmiddel zoals methanol, methanol-water (bijv. 80:20) of ethanol-water. Als je bang bent voor een restant van een oplosmiddel, verkies dan ethanol boven methanol (ethanol is de alcohol die we kennen van sterke drank en methanol is de zwaar toxische gevaarlijke alcohol).

De reden dat een ultrasoon bad zo goed werkt, is omdat geluidsgolven in de vloeistof microbelletjes creëren (cavitatie). Deze knappen tegen het plant-/schimmelweefsel, waardoor de celwanden kapotgaan en de werkzame stoffen sneller en vollediger vrijkomen.

De methode met de hoogste opbrengst

Als je de meeste werkzame stoffen uit het mariaal wilt verkrijgen dan is indien je het materiaal de optimale werkwijzen:

1. Gedroogd materiaal gebruiken

• Gedroogde paddenstoelen of truffels worden fijngemalen tot poeder.
• Dit vergroot het oppervlak en maakt extractie efficiënter.

2. Polair oplosmiddel (meestal methanol + water)

De hoogste psilocybine opbrengst wordt behaald met:

• Methanol
• Methanol met een beetje water (80–95% MeOH)
• Veiliger alternatief met bijna dezelfde opbrengst: Ethanol (80%-95%)

Waarom methanol?
Het heeft de beste balans tussen polariteit en penetratievermogen voor psilocybine.

3. Hoge solvent-tot-monster ratio

• Minimaal 1:100 (m/v)
  Bijvoorbeeld 1 gram gedroogd materiaal per 100 ml oplosmiddel.

Dit voorkomt verzadiging van de oplossing en bevordert complete extractie.

4. Ultrasoon extractie (ultrasonic bath)

• 20–40 °C (liefst rond 20–25 °C om degradatie van psilocine te voorkomen)
• 30–60 minuten ultrasoon behandeling
• Cavitatie breekt celwanden open → werkzame stoffen komen vrij

5. Meervoudige extractie

In plaats van één keer extraheren, wordt hetzelfde materiaal vaker geëxtraheerd:

• Oplosmiddel toevoegen
• Ultrasoon bad
• Filtreren
• Nieuw oplosmiddel toevoegen
• Nogmaals ultrasoon extractie

De vloeistoffen worden gecombineerd → hogere totale opbrengst (elke opvolgende extractie is wel lager betreft opbrengst).

6. Lage temperatuur

De temperatuur moet laag blijven omdat psilocine snel degradeert bij hitte of zuurstof.
Psilocybine is stabieler, maar lagere temperaturen geven betere totale resultaten.

7. Filtratie en indampen

De oplossing wordt gefilterd om vaste delen te scheiden.
Daarna wordt het oplosmiddel voorzichtig verwijderd. Dit kan met een rotary evaporator (lage temperatuur en vacuüm) of door de vloeistof te verwarmen (door warmte ontstaat er ook verlies van werkzame stoffen)

Hierna hou je een mengsel over van werkzame stoffen, water en mogelijk een klein restant van het oplosmiddel (let op dat je bij methanol volledige verdamping hebt, ethanol is veiliger en kan je beter gebruiken).

Nog even over de keuze methanol vs ethanol:

Methanol heeft een veel lager kookpunt dan ethanol (64,7 °C tegenover 78,37 °C). Dat betekent dat methanol al bij een relatief lage temperatuur overgaat in damp. Wanneer je een extract verwarmt om het oplosmiddel te laten verdampen, bereikt methanol dus veel sneller zijn kookpunt dan ethanol.

Gevolg:

• Je hoeft de vloeistof minder hard te verwarmen om methanol te laten verdampen.
• Het extract is daardoor korter blootgesteld aan hitte, waardoor de gevoelige stoffen (zoals psilocine) minder snel degraderen.
• De totale thermische belasting van het extract is veel lager.

Theoretisch gezien kan je methanol dus sneller en efficiënter verwijderen door matige verwarming, omdat de temperatuur die nodig is om het kookpunt te bereiken nog net onder de kritische grens blijft waarbij psilocine significant begint af te breken.

Waarom ethanol door zijn hogere kookpunt juist meer schade aanricht

Ethanol verdampt pas bij 78+ °C, en dat is een probleem voor gevoelige tryptamines.

De degradatie van psilocine – en in mindere mate psilocybine – versnelt sterk boven 70 °C, en bij langdurige verhitting zelfs al vanaf 60 °C.

Dat betekent dat:

1. Om ethanol volledig te verwijderen moet je het extract warmer maken en langer verwarmen.

2. Die hogere temperatuur valt binnen het gebied waar psilocine snel oxideert en afbreekt.

3. De langere tijdsduur boven deze kritische grens zorgt voor substantiële verliezen van werkzame stoffen.

Met andere woorden:
Ethanol is veiliger als oplosmiddel, maar onveiliger voor de inhoudsstoffen tijdens het indampen omdat je het mengsel veel meer moet verhitten en daardoor waardevolle verbindingen kwijtraakt.

Het kernverschil logisch uitgelegd

Methanol → laag kookpunt → weinig hitte nodig → minder degradatie
Ethanol → hoog kookpunt → meer hitte nodig → meer degradatie

De oplosmiddelen verschillen dus niet alleen in toxiciteit, maar vooral in hoe sterk ze de temperatuur van het extract omhoog duwen tijdens het indampen. Methanol vraagt om veel minder energie en tijd, terwijl ethanol extracten te lang in een temperatuurzone houdt waar psilocine instabiel is.

Psilocybine is de belangrijkste psychoactieve stof in zogeheten “magic mushrooms” (paddo’s) en truffels, en wordt in het lichaam omgezet in de actieve verbinding psilocine. Een vloeibaar extract in druppelvorm (vergelijkbaar met een tinctuur) kan voordelen bieden: de dosering wordt preciezer controleerbaar en men hoeft het soms onaangename materiaal van de paddenstoel zelf niet in te nemen. Dit onderzoek bespreekt of het chemisch haalbaar is om psilocybine uit paddenstoelen of truffels te extraheren tot een gestandaardiseerde vloeistof. We behandelen geschikte extractietechnieken, het gebruik van oplosmiddelen (zoals alcohol), de stabiliteit van psilocybine in vloeibare vorm, en de theoretische doseermogelijkheden van zo’n extract. Hieronder wordt het proces theoretisch en educatief beschreven, zonder praktische gebruiksinstructies.

Chemische haalbaarheid van een psilocybine-extract

Chemisch gezien is het mogelijk psilocybine uit paddenstoelen te isoleren in een geconcentreerde oplossing. Psilocybine is goed oplosbaar in water en polaire oplosmiddelen. Daarentegen is zuivere psilocybine slechts moeilijk oplosbaar in zuivere ethanol – daarom worden vaak mengsels van water en alcohol toegepast om voldoende oplosbaarheid te garanderen. Ook verse truffels (sclerotia) bevatten psilocybine en psilocine en kunnen in theorie op gelijke wijze worden verwerkt.

Belangrijk is het onderscheid tussen psilocybine en psilocine. Psilocybine (een fosfaatester) is chemisch stabieler dan psilocine. Psilocine is gevoeliger voor afbraak (oxidatie) bij blootstelling aan zuurstof, licht of warmte. Tijdens extractie wil men daarom idealiter zoveel mogelijk de stabiele psilocybine behouden. In het natuurlijke materiaal komt psilocybine doorgaans in grotere hoeveelheid voor dan psilocine, mede dankzij die hogere stabiliteit. Een extract uit gedroogde paddenstoelen zal dus voornamelijk psilocybine bevatten, wat gunstig is voor de houdbaarheid. De psilocybine kan later (bij consumptie) in het lichaam worden omgezet naar psilocine, wat de psychoactieve effecten veroorzaakt.

Geschikte extractietechnieken

Voor het theoretisch verkrijgen van een psilocybinehoudend extract zijn verschillende extractiemethoden denkbaar. Enkele belangrijke voorbeelden zijn:

1. Maceratie (weken): Fijnvermalen gedroogde paddenstoelen of truffels worden langdurig bij kamertemperatuur in een oplosmiddel (bijv. een water/alcohol-mengsel) geweekt. Deze eenvoudige methode extraheert de alkaloïden geleidelijk uit het plantmateriaal. Een voldoende lange weekduur (minstens 30 minuten tot enkele uren) wordt vaak aangeraden voor optimale opbrengst.

2. Reflux/Soxhlet-extractie: Hierbij laat men oplosmiddel continu circuleren door het verwarmde paddenstoelmateriaal. Dit intensiveert de extractie, maar men moet voorzichtig met warmte omgaan om degradatie van psilocybine te vermijden. Te hoge temperaturen of sterk basische/zure condities kunnen namelijk psilocybine hydrolyseren tot psilocine, wat vervolgens kan oxideren en inactief wordt. Daarom wordt vaak op matige temperatuur of kortdurend geëxtraheerd.

3. Ultrasone extractie: Ultrasoon geluid (zoals toegepast in een ultrasoonbad of sonde) versnelt de extractie sterk. Het trilt de celwanden van de paddenstoelen kapot, waardoor de werkzame stoffen snel vrijkomen. Een koude ultrasone extractie (bijv. in ijswater) kan binnen minuten een hoog rendement aan psilocybine en verwante alkaloïden opleveren. Deze methode geeft zeer hoge opbrengsten en werkt efficiënt bij lage temperaturen, wat afbraak van hittegevoelige stoffen minimaliseert.

4. Andere methoden: In laboratoria zijn ook geavanceerde technieken beschreven, zoals superkritische vloeistofextractie (bijv. met CO₂) of solid-phase extraction. Hoewel zulke methoden potentieel een zeer zuiver extract kunnen leveren, vergen ze gespecialiseerde apparatuur en zijn ze meer relevant op industriële of farmaceutische schaal dan voor kleinschalige toepassing. Ook is na ruwe extractie verdere zuivering mogelijk (bijv. via filtratie, oplosmiddelextracties of chromatografie) om bijna pure psilocybinekristallen te verkrijgen. Dit is echter complex en vereist uitgebreide chemische kennis, en valt buiten het doel van een eenvoudig “druppelvorm” extract.

In theorie zou een eenvoudig thuistinctuur-achtig extract (zoals maceratie of ultrasoon) al volstaan om psilocybine in oplossing te krijgen. Complexe zuiveringsstappen zijn niet per se nodig tenzij men pure kristallijne psilocybine wil maken. Het belangrijkste is dat de gekozen methode de psilocybine efficiënt uit het paddenstoelmateriaal haalt zonder deze te veel te laten afbreken.

Gebruik van oplosmiddelen (zoals alcohol)

Polaire oplosmiddelen blijken het meest geschikt om psilocybine te extraheren, omdat het molecuul vrij polair is (dankzij de fosfaatgroep). Veelgebruikte oplosmiddelen zijn:

1. Ethanol (drinkbare alcohol): Een van de meest toegepaste oplosmiddelen voor psilocybine-extractie. Ethanol is relatief veilig in gebruik en kan psilocybine goed oplossen, vooral als er een beetje water bij gemengd wordt. In de praktijk wordt vaak een mengsel van water en ethanol gebruikt om zowel polaire (wateroplosbare) als iets minder polaire stoffen efficiënt te extraheren. Na extractie kan men het alcohol-watermengsel (gedeeltelijk) laten verdampen om een geconcentreerder extract te krijgen.

2. Water: Water alleen kan psilocybine ook oplossen, zeker warm water. Paddenstoelen worden bijvoorbeeld vaak als thee getrokken – een heet-waterextract – waarbij psilocybine in het theewater terechtkomt. Water heeft als voordeel dat het niet toxisch is; wel moet men rekening houden met bederf (zie stabiliteit hieronder). Pure waterextracties kunnen bovendien wat minder compleet zijn dan alcoholische, maar met toevoeging van een zuur (bijv. citroensap) worden ze effectiever. Zo kan psilocybine met koud of warm water ultrasoon geëxtraheerd worden.

3. Andere alcoholen: Isopropanol (isopropylalcohol) en methanol zijn ook oplosmiddelen die psilocybine goed kunnen oplossen. In onderzoek worden deze regelmatig gebruikt. Methanol geeft vaak hoge opbrengst, vooral als het zuur gemaakt wordt, maar is zeer toxisch en alleen voor laboratoriumdoeleinden geschikt. Isopropanol is minder giftig dan methanol maar niet voor consumptie bedoeld; residuen moeten volledig verdampen. Om die reden gaat de voorkeur voor consumptiedoeleinden uit naar ethanol.

4. Aceton: Dit organisch oplosmiddel kan psilocybine tot op zekere hoogte oplossen, maar wordt zelden gebruikt vanwege de brandbaarheid en toxiciteit.

5. Zure hulpstoffen: Het toevoegen van een mild zuur aan het oplosmiddel is een bekende strategie. Citroenzuur (citroensap) of azijnzuur (azijn) verlaagt de pH, wat twee voordelen biedt. Ten eerste kan een lage pH de oplosbaarheid van psilocybine/psilocine verhogen en de fosfaatgroep mogelijk beter in oplossing houden. Ten tweede beschermt zuur de instabiele psilocine tegen oxidatie. Een voorbeeld is de zogeheten “Lemon Tek”, waarbij fijngemalen paddenstoelen in citroensap worden geweekt; dit extraheert snel de alkaloïden en de zure omgeving voorkomt dat psilocine (deels gevormd uit psilocybine in zuur milieu) kapot gaat voordat men het inneemt. Voor een houdbaar extract is citroenzuur of ascorbinezuur (vitamine C) een nuttige toevoeging: deze anti-oxidanten werken als conserveermiddel en stabilisator.

Samengevat zal een mengsel van water en ethanol in veel gevallen ideaal zijn als oplosmiddel. Dit combineert de extractiekracht van water voor psilocybine (dat zeer goed in water oplost) met de conserverende en oploskracht-verhogende eigenschappen van ethanol. In vakliteratuur wordt bijvoorbeeld methanol met een beetje zuur genoemd als optimaal (hoge opbrengst, weinig afbraak) oplosmiddel – voor praktische doeleinden is ethanol met water en eventueel een scheutje zuur de meer toegankelijke tegenhanger.

Stabiliteit van psilocybine in vloeibare vorm

Stabiliteit is een cruciale factor bij een psilocybine-oplossing. In droge vorm in een intacte paddenstoel is psilocybine tamelijk stabiel, maar eenmaal opgelost of geïsoleerd moeten enkele aandachtspunten in ogenschouw worden genomen:

1. Bescherming tegen afbraak: Psilocybine is redelijk stabiel, maar psilocine degradeert makkelijk bij ongunstige omstandigheden. Bij extractie kan wat psilocybine onvermijdelijk omgezet worden naar psilocine (bijvoorbeeld door enzymen of warmte zodra de paddenstoelencellen kapot gaan). Die psilocine kan dan door contact met zuurstof snel oxideren tot blauw-zwarte inactieve producten (het fenomeen dat ook het blauw verkleuren van gekneusde paddo’s veroorzaakt). Om dit te minimaliseren houdt men de extractie bij voorkeur koel en zuurstofarm. Praktisch betekent dit: geen hoge temperaturen (liever koud/kamertemperatuur), het extract beschermen tegen lucht (afgesloten bewaren) en eventueel anti-oxidanten toevoegen. Een licht zuur milieu (pH ~4) is aan te bevelen, omdat dit psilocine stabiliseert tegen oxidatie.

2. Alcoholpercentage en bederf: Een vloeibaar extract is onderhevig aan microbiële groei als er voedingsstoffen in zitten. Paddo-extract bevat voornamelijk alkaloïden (geen suikers of voeding), maar als het oplosmiddel puur water is kan er toch schimmel of bacteriegroei optreden na verloop van tijd. Alcohol werkt als conserveermiddel: een ethanolpercentage van rond de 20–25% vol. is doorgaans voldoende om het extract shelf-stable (houdbaar bij kamer temperatuur) te maken. Bij dat alcoholpercentage kunnen micro-organismen niet goed groeien. Is het alcoholgehalte lager (bv. bij een waterig extract zonder voldoende ethanol), dan moet het extract in de koelkast bewaard worden en binnen enkele dagen tot weken gebruikt, om bederf of fermentatie te voorkomen.

3. Licht en temperatuur: Net als vele organische verbindingen degradeert psilocybine sneller onder invloed van UV-licht en warmte. Daarom bewaart men een psilocybine-oplossing idealiter in het donker (donkere fles) en bij lage temperatuur. In theorie is opslag in de vriezer een van de beste manieren om de potentie langdurig te behouden. Bevroren of zeer koud vertraagt chemische afbraak sterk. (Alcohol-water mengsels van ~25% ethanol vriezen niet helemaal hard bij -20°C en blijven vloeibaar, wat handig kan zijn.)

Door deze voorzorgsmaatregelen kan een psilocybinehoudende vloeistof behoorlijk stabiel blijven. Onder onderzoek-condities is bijvoorbeeld gevonden dat gedroogde paddenstoelpulver maandenlang ca. 50% van zijn psilocybine kon verliezen bij kamertemperatuur blootgesteld aan licht. Een correct bereid en opgeslagen extract daarentegen – donker, koel, voldoende alcohol, licht zuur – zou zijn werkzaamheid veel langer moeten behouden. Fabrikanten van psilocybine-tincturen voegen daarom soms ook conserveermiddelen toe (zoals citroenzuur of sorbinezuur) om de houdbaarheid verder te vergroten.

Conclusie m.b.t. stabiliteit: psilocybine in een goede oplossing is redelijk stabiel, maar de oplossing moet op de juiste manier bereid en bewaard worden om verlies van potentie en microbiële groei te voorkomen. Theoretisch kan met de juiste aanpak een vloeibaar extract vele maanden werkzaam blijven zonder significante afbraak.

Theoretische doseringsmogelijkheden

Een belangrijke reden om psilocybine in druppelvorm te willen hebben is het nauwkeurig kunnen doseren. In onbewerkte paddenstoelen variëert het gehalte per exemplaar, maar in een homogeen extract kan men de dosis per milliliter precies weten. Theoretisch wordt de totale psilocybine-inhoud van het extract bepaald door de hoeveelheid uitgangsmateriaal en de extractierendement. Stel bijvoorbeeld dat uit 10 gram gedroogde paddenstoelen ~100 mg psilocybine wordt geëxtraheerd (ter illustratie, bij ~1% gehalte). Als men dit in 100 ml vloeistof oplost, bevat elke 1 ml ongeveer 1 mg psilocybine. Met een druppelpipet (typisch ~20 druppels per ml) zou dan elke druppel circa 0,05 mg psilocybine leveren. Uiteraard kan men het extract ook veel geconcentreerder maken – sommige commerciële producten bieden bijvoorbeeld 30 doses in een klein flesje, waarbij elke druppel of pipetdose een microdosering voorstelt.

In de praktijk worden psilocybine-doses vaak als volgt gecategoriseerd: een microdosering is minder dan ~2 mg pure psilocybine (onder de waarnemingsdrempel), een gemiddelde psychedelische dosis is ongeveer 10–20 mg, en een hoge dosis kan 30–40 mg bereiken. Ter vergelijking: 1 tot 3,5 gram gedroogde paddenstoelen komt overeen met ongeveer 10–50 mg psilocybine. Met een gestandaardiseerd vloeibaar extract kan men binnen dit bereik zeer fijn afstemmen. Men zou bijvoorbeeld een formule kunnen maken waarbij één druppel een sub-perceptuele microdose (bijv. 0,5–1 mg) bevat, of juist zo dat een vol pipetje (meestal ~1 ml, ~20 druppels) een volledige tripdosis van pakweg 15–20 mg levert. Dit is afhankelijk van de concentratie psilocybine in de oplossing.

Belangrijk is dat de oplossing goed gemengd en gehomogeniseerd is, zodat elke druppel dezelfde concentratie heeft. In farmaceutische context wordt daarom na extractie vaak een standaardisatie-stap gedaan: het geconcentreerde extract wordt verdund tot een exact bekende sterkte. Zo’n gestandaardiseerd extract kan dan in bijvoorbeeld milliliters of druppels gedoseerd worden. In klinische studies met psilocybine gebruikt men ook vloeibare formuleringen of capsules met nauwkeurig afgewogen hoeveelheden (vaak 25 mg voor een therapiesessie).

Theoretisch voorbeeld: Als men 100 mg psilocybine oplost in 10 ml oplossing, heeft men 10 mg per ml. Een typische druppel (~0,05 ml) bevat dan ~0,5 mg psilocybine. Om ~10 mg binnen te krijgen zou men circa 20 druppels nodig hebben (wat neerkomt op één volle pipet van 1 ml). Voor een lichte dosis van ~5 mg volstaan ~10 druppels, terwijl voor een microdosering van ~1 mg slechts 2 druppels nodig zijn. Uiteraard kan de verhouding aangepast worden – door een geconcentreerder extract te maken, kan men het aantal druppels per dosis verminderen. Producenten van psilocybine microdoseer-druppels bieden bijvoorbeeld flesjes aan waarbij elke dosis (bijv. 1–2 druppels) overeenkomt met 0,125 gram gedroogde paddo’s, wat neerkomt op ongeveer 1–2 mg psilocybine per dosis (een typische microdosis). Dit illustreert dat druppelvorm niet alleen uitvoerbaar is, maar al daadwerkelijk wordt toegepast om precisie-dosering mogelijk te maken.

Concluderend

Het is dus mogelijk om psilocybine uit paddenstoelen of truffels te extraheren tot een stabiele vloeistof in druppelvorm. Chemisch gezien vereist dit het gebruik van geschikte oplosmiddelen (bij voorkeur een water/alcohol-mengsel) en behoedzame extractiemethoden die afbraak minimaliseren. Psilocybine is voldoende polair om goed oplosbaar te zijn in waterige media, en met technieken als koud macereren of ultrasoon extraheren kan men een hoog rendement behalen zonder de verbinding te vernietigen. Eenmaal in oplossing moet men zorgen voor stabiliteit: bescherm het extract tegen zuurstof, licht en hitte, houd een alcoholpercentage van minimaal ~20% aan voor conservering, en voeg eventueel antioxidanten toe om psilocine te beschermen. Onder die omstandigheden blijft psilocybine in vloeibare vorm opmerkelijk stabiel en effectief.

Doseringsgewijs biedt een druppelvormig extract grote voordelen: het laat toe de psychoactieve stof met laboratoriumprecisie te meten. In plaats van te vertrouwen op variërende paddenstoelsterktes, kan men met een gestandaardiseerd extract exact het gewenste aantal milligram psilocybine innemen, hetzij voor microdosering, hetzij voor een volledige psychedelische ervaring. Theoretisch kan men de concentratie zo instellen dat één druppel al een meetbaar effect geeft, of meerdere druppels samen de doelwaarde bereiken. Hiermee wordt psilocybine toedienen net zo doseerbaar als bijvoorbeeld een tinctuur of een medicinale druppeloplossing.

Noot: Bovenstaande beschrijving is bedoeld als educatieve verkenning van mogelijkheden en chemische principes, niet als aanmoediging of handleiding om zelf illegale extracties uit te voeren. Psilocybine-bevattende paddenstoelen en truffels vallen in veel landen onder gecontroleerde substanties. Het maken van geconcentreerde extracten brengt extra risico’s met zich mee en dient – als het al legaal is – alleen te gebeuren in een veilige, gecontroleerde omgeving met de juiste kennis. Deze tekst beperkt zich tot het theoretische kader en de chemische haalbaarheid.