De effecten van LSD op Eiwitregulatie

LSD via de 5-HT2A-receptor (5-HT2AR), een subtype serotonine-receptor in de hersenen. LSD bindt aan deze receptor en veroorzaakt daarmee specifieke veranderingen in de regulatie van bepaalde eiwitten die betrokken zijn bij celprocessen.

Samenvatting van het effect van LSD op eiwitregulatie:

Downregulatie van eiwitten betrokken bij:

1. Proteostase: Het proces waarbij cellen eiwitten correct vouwen, onderhouden en afbreken. Verminderde proteostase kan tijdelijk leiden tot verhoogde cellulaire "plasticiteit", maar langdurige verstoring kan schadelijk zijn.

2. Autofagie: Het opruimen van beschadigde cellulaire componenten. Downregulatie hiervan kan celstructuren tijdelijk laten bestaan die normaal opgeruimd zouden worden — dit kan samenhangen met neurale herstructurering.

Upregulatie van eiwitten betrokken bij:

1. mTOR-signaalroute: Belangrijk voor celgroei, synaptische plasticiteit en geheugenformatie.

2. DNA-herstel: Verbeterde capaciteit om beschadigd DNA te repareren, wat neuroprotectief kan werken.

3. Axongeleiding: Ondersteunt de groei en heroriëntatie van zenuwuitlopers — cruciaal voor hersenplasticiteit.

4. Synaptische vesikelfusie: Verbetert neurotransmissie en communicatie tussen neuronen.

5. Cellulaire energiehuishouding: Zorgt voor voldoende energie tijdens verhoogde neurale activiteit.

Kortom, LSD veroorzaakt via activatie van de 5-HT2A-receptor een hersenstaat waarin synaptische plasticiteit, groei en energievoorziening gestimuleerd worden, terwijl opruimmechanismen tijdelijk onderdrukt worden. Dit is waarschijnlijk een van de neurobiologische fundamenten van de therapeutische werking van LSD binnen psychedelische therapie.