[Opgelost] Philosophers’ stones

De bijnaam Philosophers’ Stones verwijst niet alleen naar de harde, steenachtige structuur van gedroogde truffels, maar ook naar de manier waarop deze natuurlijke middelen het filosofisch denken kunnen stimuleren. Tijdens en vooral na de piek van een truffeltrip, in de zogenoemde coming down-fase, ervaren veel mensen een diepere vorm van zelfreflectie. Gedachten worden trager, maar rijker, waardoor inzichten ontstaan over het leven, relaties en het eigen bewustzijn. Dit is precies wat filosofen eeuwenlang hebben nagestreefd.

Wanneer magische truffels worden gedroogd, verliezen ze hun vocht en veranderen ze in keiharde, steenachtige structuren. Vandaar de naam Philosophers’ Stones: letterlijk omdat ze op stenen lijken, en figuurlijk omdat ze de geest openen voor diepe, filosofische bespiegelingen.

De werkzame stoffen psilocybine en psilocine zorgen voor een veranderde waarneming, waarbij tijd, ruimte en betekenis vloeiend worden. Tijdens de coming down keert de gebruiker langzaam terug naar een nuchtere staat, maar vaak met een gevoel van verwondering en een hoofd vol nieuwe ideeën over de essentie van het bestaan.

Bij Triptherapie wordt deze fase bewust benut: begeleiders moedigen aan om gedachten, gevoelens en inzichten te verwoorden of op te schrijven, zodat de ervaring niet alleen intens, maar ook transformatief wordt. De filosofische helderheid die uit de truffelervaring kan voortkomen, is voor velen juist het begin van duurzame persoonlijke groei.

Ik heb zelf een keer een restant truffels keukenpapier gewikkeld en in mijn zomerjas laten zitten. Gedurende de winter heeft dat de kans gehad om in te drogen met als resultaat dat de truffels zo hard als steen waren geworden. Doordat ze gedroogd waren bleven ze ook goed geconserveerd en kon je ze nog steeds gebruiken. Dit in combinatie met het feit dat truffels in lagere doseringen kunnen helpen bij filosoferen en brainstormen zorgt er dus voor dat mensen ze ook wel filosofische stenen noemen.