Afgelopen zaterdag heb ik samen met Marcel een mooie psychedelische reis mogen ervaren. Wat is mijn pad hier naar toe geweest? Ik heb een gevoeligheid voor depressie, en ondanks deze gevoeligheid heb ik veel mogen bereiken, veel mooie dingen waarvan ik niet heb kunnen genieten door depressie. Aan mijn laatste episode lag een knagend gevoel ten grondslag, er voelde iets niet helemaal goed. Ik ben me gaan richten op zingeving. Maar ook zingeving kon mij niet troosten toen mijn liefde voor het leven onbewust wegvloeide en de depressie in kracht toenam. Ik ben nu voorbij het zwaartepunt van deze episode, waarbij therapie heeft geholpen met het verlichten van de symptomen. Wat hielp was de band met mijn therapeut, inzicht, en de nieuwe aangeleerde coping strategien. Maar het heeft voor mij de kern van het probleem niet volledig weten te raken, namelijk de liefde voor het leven. Waar (psycho)therapie werkt op het vlak van de ratio, werkt psychedelische therapie op het vlak van je ziel. Met dit inzicht ben ik op zoek gegaan naar iets wat mij nog een stapje verder zou kunnen helpen, en zo ben ik bij Marcel uitgekomen.
Ik heb me goed ingelezen over psilocybine als medicijn voor de behandeling van depressie. Marcel hanteert een holistische aanpak, door gezonde voeding, de juiste supplementen en door voldoende beweging, worden de beste resultaten behaald tijdens de trip. En deze holistische aanpak werkte goed voor mij, gezonder eten in combinatie met de supplementen gaf me voorafgaand aan de trip al een vitaler gevoel. Gedurende mijn psychotherapie is hier nooit aandacht aan besteed, maar het is echt effectief.
De insteek van de trip was trip level 5, maar uiteindelijk is het een trip level 3-4 geworden. Ieder lichaam reageert anders op psilocybine en ik heb geleerd dat mijn lichaam dus een wat hogere dosis nodig heeft om level 5 te bereiken. Dit heeft echter geen afbreuk gedaan aan de trip, ik heb mooie inzichten aan het proces overgehouden. Het is echt letterlijk een reis, eerst werd het langzaam steeds moeilijker om gedachtes te formuleren, daarna werd het moeilijker om op woorden te komen en uiteindelijk kwam ik aanraking met mijn onbewuste. Het geniale is dat je onderbewuste weet waar jouw moeilijkheden en wonden zitten, waar aandacht aan geschonken moet worden en waar de genezing plaats dient te vinden. Mijn onderbewuste bracht me in contact met mezelf als heel klein kind, in een tijd waar ik nog niet opgezadeld was met gedachtes, het gevoel van moeten, veroordeling en straf. Als hele kleine ik heb ik gevoelens van verdriet, opluchting, blijheid, verwondering kunnen ervaren in zuivere vorm, zonder woorden, zonder gedachten, zonder oordelen. Ik kon me die kleine ik eigenlijk niet meer herinneren, dat voelt als levens geleden. De kleine ik was gelukkig en blij, buiten, in de natuur, op het strand, in de speeltuin, spelend met zijn vrienden en zusje. Deze kleine jongen had het leven lief, kon ook verdrietig zijn, maar kon ook getroost worden, zijn gevoelens waren adaptief en zaten niet muurvast zoals in mijn depressies. Dit heeft mij een pad laten zien wat ik nu op gevoelsniveau snap, een gelukzaligheid in gewonigheid, meer buiten zijn, meer spelen. Een vraag die ik nu sinds de trip voor het eerst in mijn leven stel: waar heeft de hele kleine ik zin in? Ik weet het nog niet precies, maar ik ga hier de komende tijd veel aandacht aan besteden!
Het contact met Marcel voorafgaand aan de trip en na de trip was zeer prettig. Ik heb Marcel als tripcoach daarnaast als erg kundig ervaren. Ik voelde me veilig tijdens de trip, ik was extreem kwetsbaar en dit werd in zachte handen door Marcel opgevangen. Deze onconditionele positieve insteek was prettig, het gaf me de ruimte om echt naar binnen te keren. Marcel heeft me bijgestaan toen het moeilijk voor me werd tijdens de trip en goed voor me gezorgd. Ik ben blij dat we deze reis samen hebben kunnen maken, dank je wel Marcel!
Met mij gaat het top. De corona situatie zorgde wel voor iets te veel rust naar mijn smaak. Nu trekt het werk weer aan en gaat triptherapie groeien naar wat er in het begin al voor ogen was. Mede dankzij goed verwoorde recensies zoals die van jouw en een hogere acceptatie van psychedelische therapie hopen we dat triptherapie binnen 5 jaar onder de reguliere zorg gaat vallen. De site wordt langzamerhand aangepast en vernieuwd. Zo is alles in beweging.
Het doet me goed om te horen dat de mindere momenten in je leven er niet voor zorgen dat in een depressie komt. Zo kan je meer genieten van de mooiere dingen in het leven als die zich presenteren.
Het gaat je goed en bedankt voor je tijd om te reageren,
Marcel
Hoi Marcel en forumleden,
Inmiddels zijn er weer 3 jaar verstreken sinds mijn laatste post. Ik kan me inbeelden dat het voor sommige mensen die ook worstelen met depressies interessant is om nog een update over mijn verloop te krijgen.
Mijn depressies zijn niet meer teruggekomen, het voelt alsof ik het grotendeels ontgroeid ben (ik heb er zo'n 15 jaar aaneengesloten met tussenpozen last van gehad). Het klinkt wellicht paradoxaal, maar ik denk dat de depressies voor mij uiteindelijk de weg zijn geweest naar meer gezondheid en welzijn. De pijn van de depressies is voor mij de sterkste motivator gebleken om te willen helen. Ik heb geleerd dat rouwen het proces is wat leidt tot heling; het herontdekken en leren omarmen van mooie, lelijke en beschadigde delen van mezelf die er vroeger als kind niet mochten zijn en waar ik geen uitdrukking aan mocht geven. Rouwen is voor mij het grote geheim gebleken, iets waar ik me pas de laatste paar jaren bewust van ben, ik had hier eerst geen conceptualisatie van. Terugkijkend op mijn eerste keer triptherapie vond deze plaats tijdens een fase van mijn leven waarin ik al bezig was met rouwen.
Tijdens triptherapie heb ik een essentieel puzzelstukje gevonden wat me geholpen heeft te realiseren wie ik ben op gevoelsniveau. Voorafgaand aan triptherapie probeerde ik hier vanuit mijn ratio een antwoord op te vinden, maar ik moest eerst in elke vezel van mijn wezen voelen wie ik was voordat dit voor mij volledig indaalde. Wetende wie ik ben op gevoelsniveau, heeft het voor mij mogelijk gemaakt om nog dieper te rouwen. Ik realiseer me nu dat rouwen voor mij levenswerk is, hoe meer ik ontwikkel als mens hoe meer nieuwe facetten van mijn verleden (mijn trauma's) naar bovenkomen die liefde en nieuwsgierigheid vragen, waar ik om kan rouwen. Carl Jung noemt dit proces van groei 'de omcirkeling van het zelf', de groei van een mens als een cyclische reis, niet lineair, eerder een reeks fasen en herhalingen. Naarmate je als mens groeit ervaar je jezelf op een manier die eerst voor je onbekend was, waarbij ook nieuwe facetten van je trauma's (i.e. emotionele wonden) op de voorgrond treden.
Hoe ik nu naar triptherapie kijk is dat het een pijnlijke jeugd en/of een zwaar leven waarschijnlijk niet in één keer goed zal maken, maar dat het wel zeer ondersteunend kan zijn in je reis.
Marcel, heel fijn te zien dat je team zo gegroeid is en dat het goed gaat met Triptherapie, je doet mooi werk!
Hoi @beauterham
Ik vind het heel tof dat je na meer dan vier jaar na jouw sessie en drie jaar na je laatste reactie de moeite neemt om een reactie te schrijven. Ik denk dat jouw recensie en updates een hoop mensen over de streep hebben gehaald om toch een psychedelische sessie te boeken.
Van nature is een depressie een signaal dat er iets moet veranderen. Het wilt je laten bewegen naar een andere omgeving en daarmee een andere situatie met wellicht de oplossing, dus de absentie van triggers van angst of ontstekingsbevorderende invloeden. Paradoxaal is het dus niet. Het is hetzelfde dat pijn zorgt voor verandering in gedrag ter bescherming van het lichaam.
In mijn reactie van 3 jaar terug schreef ik over de verwachting dat Triptherapie onder de reguliere zorg gaat vallen binnen 5 jaar. Het lijkt erop dat het uit gaat komen en daardoor moesten we ook groeien. We gaan dit jaar nog wat psychologen in dienst nemen om klaar te zijn voor de transitie.
Bedankt voor je update en zeer leuk om te lezen dat het goed met je gaat!