Het Algemeen Dagblad

Het AD schrijft vaker over psychedelica als therapeutische hulpmiddel en nu dus ook over triptherapie. De strekkingen van de artikelen lopen uiteen en we noteren er hier even een paar.

• 'Truffel net zo populair als verboden paddo '
• 'De paddo is geen direct gevaar voor de volksgezondheid'
• Mdma, ketamine en ayahuasca als medisch middel? ‘Als je erin gelooft, werkt het’
• Paddo’s bij het ontbijt voor een beter humeur

Triptherapie: niet twee jaar bij therapeut maar één goede trip voor mentale doorbraak

De beste titel gaat natuurlijk over triptherapie.nl en dat is de bovenstaande kop. Hoe geweldig is het als een klant over ons schrijft in het AD waarvan de titel suggereert dat de sessie die we met haar deden zo sterk was dat het 2 jaar therapie in 1 dag was? Op die desbetreffende dag wist ik helemaal niet dat Suus Ruis een schrijfster was (Journalist/ auteur van allerlei boeken/ professioneel opstellen-schrijver/ huurwoordenaar/sharpest pencil in the box in haar eigen woorden). Deze individuele truffel sessie aan huis was dan ook in eerste instantie bedoeld om angsten en neerslachtigheid te behandelen.

De highlights van het artikel

Enkele highlights van het artikel om een beeld te kunnen maken waar het over gaat:

Na een roerige jeugd die bol staat van trauma en verlies kampt journalist Suus Ruis (47) met angsten en neerslachtigheid. Omdat ze geen zin heeft in langdurige psychotherapie, besluit ze voor psychedelica gaan, de werkzame stof in truffels en paddo’s. ‘En ik ben nog wel fel anti-drugs.’

Lang verhaal kort: mijn angstgevoelens werden er in de loop der tijd niet minder op, en toen ik een jaar of 22 was sloeg een loodzware en gitzwarte depressie me neer. Intensieve psychotherapie en medicijnen hielpen me er bovenop, maar het is altijd een aandachtspunt gebleven.

Gedurende de hele trip doemt hetzelfde beeld op: ik als klein meisje op een bootje, varend op een donkere, woeste zee. Nou ja, varend… me met witte knokkels vasthoudend aan een mast en maar hopen dat de gigantische golven me niet opslokken. Op het moment dat de psilocybine langzaam begint uit te werken, realiseer ik me dat die golven zo hoog en woest en oncontroleerbaar zijn omdat ik ze dat maak. Ik ben het leven gaan zien als een ontembare, dreigende zee. Het is maar wachten tot dat bootje kapseist.

Eerlijk is eerlijk: ze zijn nog niet weg. Maar ik merk dat situaties die me normaal de stuipen op het lijf jagen – een confronterend telefoontje met een opdrachtgever bijvoorbeeld – me ineens veel minder doen. Alsof er een zachte deken over die steen in mijn maag is gelegd. En als er wel angst opdoemt, verdwijnt die veel sneller.

Het volledige artikel

Je leest het volledige artikel via de onderstaande link:

Triptherapie: niet twee jaar bij therapeut maar één goede trip voor mentale doorbraak (AD.nl)