Truffeltherapie in Amsterdam en Autisme

Welke onderzoeken zijn er gedaan naar psilocybine bij autisme?

1. De PSILAUT Studie (2024)

• Titel: The 'PSILAUT' protocol: an experimental medicine study of autistic differences in the function of brain serotonin targets of psilocybin
• Auteurs: Whelan, T. P., Daly, E., Puts, N. A., Smith, P., Allison, C., et al.
• Samenvatting:
  Deze studie onderzoekt hoe psilocybine de serotonine-gerelateerde hersenfunctie beïnvloedt bij mensen met autisme. De onderzoekers testen of psilocybine de sensorische onderdrukking en mismatch-negativiteit (MMN) verandert, wat invloed kan hebben op sociale en sensorische verwerking bij autistische personen. Dit is de eerste directe klinische studie die kijkt naar deze effecten.
  • Publicatie: BMC Psychiatry (2024)
  • Link: Volledige studie (PDF)

Achtergrond van het Onderzoek

Autismespectrumstoornis wordt gekenmerkt door uiteenlopende verschillen in sociale interactie, communicatie en zintuiglijke verwerking. Hoewel de exacte neurobiologische oorzaken nog grotendeels onduidelijk zijn, wijzen diverse studies op een cruciale rol van het serotoninesysteem. De 5HT2A-receptor blijkt hierbij bijzonder belangrijk, omdat deze betrokken is bij onder meer neuronale ontwikkeling en plasticiteit. Waar eerdere onderzoeken voornamelijk op associaties en correlaties hebben aangedaan, gaat dit onderzoek een stap verder:
Het doel is om via een gecontroleerde verandering in serotonerge signalering – door middel van lage doses psilocybine – direct te meten hoe de hersenen van autistische en niet-autistische volwassenen verschillen in hun respons.

Het PSILAUT-Protocol: Opzet en Methodologie

Het onderzoek is een case–control studie met een pseudo-gerandomiseerd, dubbelblind, placebogecontroleerd crossover-ontwerp. In de studie worden ongeveer 30 autistische en 30 niet-autistische volwassenen vergeleken. Iedere deelnemer bezoekt de onderzoeksfaciliteit drie keer, waarbij zij telkens ofwel een placebo ofwel een lage dosis psilocybine (2 mg en 5 mg) ontvangen. Dit biedt de mogelijkheid om individuele en groepsspecifieke ‘shifts’ in hersenfunctie te identificeren.

Studie-indeling in een Notendop

Deze opzet zorgt ervoor dat de laagste dosis altijd voor de hogere dosis komt, wat de veiligheid en mogelijkheid tot unblinding bevordert.

Multimodale Meetmethoden

Om de ‘shift’ in hersenfunctie te meten, wordt een breed scala aan technieken ingezet:

Daarnaast worden subjectieve ervaringen gemeten via de 5D-ASC-vragenlijst, en worden cognitieve taken (zoals het 'Reading the Mind in the Eyes'-test) afgenomen om de sociale perceptie nader te onderzoeken.

Verwachte Uitkomsten en Implicaties

Het onderzoek richt zich op de vraag of de serotonerge werking – en met name de respons via de 5HT2A-receptor – bij autistische volwassenen anders is dan bij niet-autistische personen. Verwacht wordt dat:

• De hersenrespons op lage doses psilocybine bij autistische personen verschilt van die bij controles.
• Individuele verschillen in de serotonerge signalering inzicht kunnen bieden in welke subgroepen mogelijk baat hebben bij gerichte farmacologische ondersteuning.
• Deze inzichten kunnen uiteindelijk bijdragen aan meer gepersonaliseerde behandelopties voor autisme.

Community en Stakeholder Betrokkenheid

Voorafgaand aan de definitieve opzet van het onderzoek heeft het team de mening van de autistische gemeenschap ingewonnen. Uit een enquête onder 331 autistische volwassenen bleek dat de meerderheid (41% zeer geïnteresseerd en 28% enigszins geïnteresseerd) voorstander was van onderzoek naar psilocybine, mits er zorgvuldig wordt omgegaan met de veiligheidsaspecten. Deze betrokkenheid onderstreept het belang van community engagement in onderzoek naar nieuwe behandelopties.

Conclusie

Het PSILAUT-onderzoek is een spannende stap richting het begrijpen van de neurobiologische onderbouwing van autisme. Door middel van een zorgvuldig ontworpen, multimodale aanpak willen onderzoekers direct meten hoe lage doses psilocybine de hersenfunctie beïnvloeden en welke rol het serotoninesysteem hierbij speelt. Deze inzichten kunnen niet alleen bijdragen aan onze kennis over autismes, maar mogelijk ook leiden tot de ontwikkeling van meer gepersonaliseerde en effectieve behandelstrategieën.