[Opgelost] Psilocybine en de serotonine receptoren

Psilocybine doet vrij weinig op de receptoren. Het is een prodrug die eerst moet worden omgezet in psilocine voordat het actief wordt. Psilocine heeft sterke structurele gelijkenissen met serotonine, een neurotransmitter die essentieel is voor stemming, perceptie en bewustzijn. Hierdoor kan psilocine binden aan verschillende serotonine-receptoren in de hersenen en een cascade van neurologische processen in gang zetten. Hieronder volgt een gedetailleerd overzicht van hoe dit werkt.

1. Psilocybine als prodrug van psilocine

Na orale inname van psilocybine wordt deze stof in de lever snel omgezet door fosfatase-enzymen naar psilocine. Pas daarna kan de stof de bloed-hersenbarrière passeren en zich binden aan serotonine-receptoren in het centrale zenuwstelsel. Psilocybine zelf heeft een lage affiniteit voor deze receptoren en is op zichzelf nauwelijks actief.

2. Binding aan serotonine-receptoren

Psilocine bindt zich aan meerdere typen serotonine-receptoren, elk met een specifieke rol in de psychedelische ervaring en de therapeutische effecten:

1. 5-HT2A-receptor
   Psilocine heeft een hoge affiniteit voor deze receptor, die zich voornamelijk in de prefrontale cortex bevindt. Activatie van deze receptor is verantwoordelijk voor de kern van de psychedelische beleving: visuele hallucinaties, vervorming van tijds- en ruimteperceptie, ego-oplossing, verhoogde introspectie en spirituele inzichten. De activatie verloopt via Gq/11-eiwitten, die intracellulaire signaalroutes in gang zetten zoals mTOR, ERK en BDNF-gerelateerde routes.

2. 5-HT1A-receptor
   De binding van psilocine aan deze receptor speelt een belangrijke rol in het reguleren van stemming en angst. Dit verklaart waarom psilocybine-ervaringen vaak gepaard gaan met een gevoel van emotionele rust en veiligheid. Deze receptoractivatie werkt angstdempend en voorkomt paniekreacties tijdens intense fases van de trip.

3. 5-HT2C-receptor
   Psilocine heeft ook matige affiniteit voor deze receptor, die betrokken is bij het reguleren van stemming, eetlust en angst. Bij sommige gebruikers kan activatie van deze receptor lichte bijwerkingen veroorzaken zoals misselijkheid of tijdelijke onrust, met name bij hogere doseringen.

4. SERT (serotoninetransporter)
   Psilocine remt in beperkte mate de heropname van serotonine door het serotoninetransporteiwit (SERT), waardoor de hoeveelheid beschikbare serotonine in de synaptische spleet toeneemt. Dit draagt bij aan het gevoel van verbondenheid, welzijn en emotionele openheid.

3. Activatie van neuroplasticiteit via BDNF en TrkB

De activatie van 5-HT2A-receptoren door psilocine heeft niet alleen invloed op de bewuste ervaring, maar zet ook een biologisch proces in gang dat leidt tot blijvende veranderingen in het brein. Dit gebeurt via de productie van Brain-Derived Neurotrophic Factor (BDNF), een groeifactor die de overleving, groei en herverbinding van hersencellen ondersteunt. De verhoogde BDNF wordt vervolgens gebonden aan de TrkB-receptor. Naast deze indirecte receptoracrivatie blijkt psilocine zich ook direct te hechten aan deze receprtoren, wat een aantal belangrijke signaalroutes activeert:

1. PI3K/Akt-route, die celoverleving bevordert.
2. MAPK/ERK-route, die genexpressie en neuronale groei stimuleert.
3. PLCγ-route, die calciumafhankelijke processen aanstuurt zoals synaptische plasticiteit.

Deze routes leiden tot toegenomen neuroplasticiteit, verbetering van cognitieve functies, en herstel van neuronale netwerken die aangetast zijn bij aandoeningen als depressie, angststoornissen en PTSS.

4. Herschikking van hersennetwerken

Psilocine beïnvloedt de functionele connectiviteit in het brein. Tijdens de ervaring daalt de activiteit in het Default Mode Network (DMN), een netwerk dat actief is bij zelfreflectie, piekeren en ego-gerelateerde processen. Tegelijkertijd wordt de connectiviteit tussen andere hersengebieden versterkt, zoals het salience-netwerk (dat belangrijke prikkels detecteert) en het central executive network (betrokken bij aandacht en geheugen). Deze hersenactiviteit ondersteunt de emotionele en spirituele inzichten die vaak voortkomen uit een psilocybine sessie.

5. Therapeutische implicaties

Door de gecombineerde effecten op serotonine-receptoren, BDNF-productie en hersennetwerken, biedt psilocine een krachtig therapeutisch potentieel bij een breed scala aan mentale aandoeningen. De ervaring wordt niet alleen als inzichtgevend ervaren, maar leidt ook tot meetbare structurele veranderingen in het brein die kunnen bijdragen aan langdurige verbetering van de mentale gezondheid.

Conclusie

Psilocybine werkt indirect door via omzetting naar psilocine de serotonerge systemen in het brein te activeren. Psilocine bindt vooral aan de 5-HT2A-receptor, wat de psychedelische ervaring en bijbehorende neurobiologische processen op gang brengt. Via activatie van BDNF en TrkB worden diepgaande veranderingen in de hersenen gestimuleerd, die bijdragen aan het therapeutische effect. Deze gecombineerde werking maakt een psilocybine sessie of truffel sessie onder professionele begeleiding tot een waardevolle optie voor mensen die op zoek zijn naar heling, inzicht en transformatie.