Nadat ik mijn triptherapie had gehad, heb ik Marcel beloofd een recensie te schrijven, maar dat ik dat pas op iets langere termijn zou doen. Ik wilde graag weten wat de werking op langere termijn zou zijn. Inmiddels denk ik dat het tijd is om die recensie te schrijven.
De reden om voor triptherapie te kiezen, was dat ik al ruim twee jaar bezig was te herstellen van een burn-out. Ik had het gevoel niet verder te komen. Daarom heb ik ook gekozen voor LSD. Ik had het gevoel dat ik behoefte had aan een harde reset. Marcel had me gewaarschuwd dat een nadeel van LSD in vergelijking met psilocybine kan zijn dat LSD langer werkt. Als het niet zou bevallen, zou het dan ook een langdurige vervelende ervaring kunnen zijn. Omdat ik enigszins ten einde raad was, besloot ik dit voor lief te nemen.
Marcel was er ‘s morgens rond half elf bij mij thuis. Na een gesprekje heb ik de LSD ingenomen, in combinatie met psilocybine. Het duurde niet lang en ik merkte de eerste effecten. Het werd moeilijker om te focussen, de balken van het plafond begonnen te bewegen en de glazen lamp boven de tafel werd een zwevende en bewegende bal van water. Ik merkte dat ik me niet meer kon concentreren op wat Marcel tegen me aan het zeggen was. Ik ben onder een dekentje op de bank gaan liggen en toen ik mijn ogen dichtdeed, werd ik al snel volledig meegevoerd met de muziek die Marcel had opgezet. Het licht- en kleurenspel dat ik zag, was zeer indrukwekkend. Ik ervoer dat ik oploste in het universum en dat dit universum zich in mijn hoofd bevond. Tijdens mijn burn-out had ik al die tijd ervaren me gevangen te voelen in mijn eigen hoofd, maar nu voelde ik in datzelfde hoofd een vrijheid die ik nog niet eerder had gevoeld. De ervaring was fantastisch, mooier en indrukwekkender dan alle reizen bijelkaar die ik ooit heb gemaakt.
Toen de trip in heftigheid begon af te nemen, vroeg Marcel mij te proberen om mij te richten op de doelen die ik voor mezelf had gesteld. Ik had hem verteld dat ik weer in contact wilde komen met het kind dat ik ooit was en daarom had ik een fotootje van mezelf als jongetje opgeduikeld. Marcel gaf me de foto in handen en stelde voor dat ik daar een tijdje naar ging kijken.
Het jongetje op de foto keek me ernstig aan. Ik betrapte mezelf erop dat ik dacht “daar heb je ‘m weer met z’n dooie ogen” en ik realiseerde me dat dit dus blijkbaar de manier was waarop ik over mezelf dacht. Ik zag ineens bloed over mijn voorhoofd lopen, maar toen ik beter keek, bleek het een Indiaas sieraad, een kettinkje dat over mijn voorhoofd hing. De druppel bloed bleek een edelsteen. Het jongetje op de foto veranderde in een meisje, vervolgens in een Indiase god en weer in een jongetje. Toen begon-ie voor me te dansen op een Southpark-achtige manier. Het leek alsof hij me aan het lachen wilde maken, maar bleef bloedserieus kijken. Net toen ik me afvroeg of ik ‘m zou kunnen laten lachen, pakte het jongetje een uit een tijdschrift uitgeknipte lachende mond en hield die voor zijn eigen mond. Het was alsof hij niet in staat was om te lachen, maar dat hij me wilde laten weten dat hij wel degelijk humor had.
Hierna ben ik weer even op de bank gaan liggen. Ik merkte dat ik aan het knijpen was in de fleecedeken die ik over me heen had liggen. Ik begreep niet goed wat ik voelde. Opeens schrok ik me kapot omdat ik voelde dat de deken aan het terugknijpen was. Maar daarna voelde ik dat de deken me aan het knuffelen was. Bizarre ervaring. Verder heb ik eigenlijk nauwelijks enge dingen gezien of meegemaakt. De paar dingen die misschien eng hadden kunnen zijn, verdwenen toen ik er gewoon naar keek en me er niet tegen verzettte.
Toen ik weer wakker werd, was mijn perceptie nog steeds verstoord, maar de trip was wel zo’n beetje voorbij. Op zeker moment is Marcel weer weggegaan en heb ik even in de tuin gestaan. De hemel was prachtig, frisse lucht inademen was heerlijk. Toen ben ik lekker gaan douchen, want ik had me de hele dag kapot gezweet. Het was heel intens geweest, alsof ik twee weken in een dag had geleefd. Rond een uurtje of elf ‘s avonds merkte ik dat mijn perceptie weer normaal was en een uurtje later ben ik naar bed gegaan. Doodmoe, maar ik kon de eerste uren niet slapen. Het lukte gelukkig wel om lekker ontspannen in bed te liggen. Daarna heb ik heerlijk geslapen.
De volgende dag voelde ik me geradbraakt, maar nadat ik wat fruit en noten had gegeten - wat Marcel me had geadviseerd - voelde ik me al snel weer goed.
Ik voelde me na de trip intens gelukkig. Dat gevoel heeft lang aangehouden en nam in de weken daarna langzaam af. Datzelfde geldt voor het gevoel van ruimte in mijn hoofd. Inmiddels is het bijna twee maanden geleden dat ik mijn tripsessie heb gehad en de eerdergenoemde gevoelens zijn weliswaar afgenomen, maar ik voel me nog steeds stukken beter dan daarvoor. Ik merk dat “het korte lontje”, de irritaties en andere negatieve gevoelens die horen bij mijn burn-out er nog steeds zijn, maar het verschil is dat ik nu merk dat ik een keuze heb. Waar die negativiteit me voorheen in zijn greep hield, heb ik nu - meestal - het gevoel dat ik er niet per se aandacht aan hoef te besteden.
Achteraf heb ik nog veel gedacht aan het jochie met de dooie ogen en ik merk dat ik nu op een andere, positieve manier naar mezelf kijk. Ik realiseer me nu dat het jochie teveel heeft meegemaakt waardoor hij niet meer kan lachen en dat hij het nodig heeft dat ik lief voor hem ben. Zolang ik dat doe, gaat het goed met me, heb ik gemerkt. Doordat ik nu een betere verstandhouding met mezelf heb, vallen dingen steeds meer op hun plek. Ik merk dat mijn blik weer op de toekomst is gericht. Onlangs kreeg ik ineens allerlei inzichten over wat ik met mijn toekomst wil en hoe ik daar kan komen. Dit laatste maakte dat ik dit het juiste moment vond om de recensie te schrijven die ik Marcel had beloofd. Ik ben ontzettend blij dat ik dit heb durven doen en ontzettend dankbaar dat ik dit allemaal heb mogen meemaken. Hopelijk gaat er meer aandacht komen voor de mogelijkheden van psychedelische therapie, want ik ben er van overtuigd dat dit voor heel veel mensen heilzaam kan zijn, mits dit uiteraard goed wordt begeleid. En voor die goede begeleiding wil ik Marcel enorm bedanken!