Onderstaand bericht is overgenomen van Motherboard.vice.com en gaat niet alleen over paddo's/truffels maar ook over andere tripmiddelen die meer risico's hebben.
Psychedelica worden eindelijk meer geaccepteerd door de medische wereld, maar het is belangrijk dat we meer weten over de risico's voordat we ze gaan gebruiken.
Een
groep psilocybine (de belangrijkste werkende stof in paddo's)
onderzoekers aan de John Hopkins Universiteit nam een enquête af bij
circa 2000 mensen. Ze keken hierbij naar de anekdotes bij "bad trips" om
meer inzicht te krijgen in de blijvende positieve en negatieve gevolgen
van drugs die verkeerd vallen. Een groot deel van de respondenten
vertelden dat een zware paddotrip behoort tot de tien grootste
uitdagingen waar ze ooit voor hebben gestaan, maar tegelijkertijd ook de
meest "betekenisvolle" ervaringen van hun leven.
Entheogenen
zoals psilocybine, MDMA (XTC), LSD en ayahuasca krijgen steeds meer
positieve aandacht vanwege de psychologische voordelen bij het
behandelen van verslavingen en PTSS, of zelfs het verbeteren van het
algemene welzijn. Maar een heleboel van deze gerapporteerde
therapeutische effecten vinden plaats in een klinische setting, onder
toezicht van experts. Buiten deze omgeving kan het meer weg hebben van
het wilde westen.
10,7 procent van de 1993 mensen die meededen aan
de 45-minuten durende enquête vertelden zichzelf of anderen in fysiek
gevaar te hebben gebracht. Verder gedroeg 2,6 procent zich naar eigen
zeggen gewelddadig of agressief, en nog een andere 2,7 procent vertelt
medische hulp te hebben gezocht. Vijf van de respondenten die voor
gebruik al reeds bestaande angsten, een depressie, of suïcidale
gedachten hadden, zeiden een zelfmoordpoging te hebben gedaan tijdens de
trip. Dat laatste geeft volgens onderzoekers aan dat een veilige
omgeving en een positieve psychologische houding nodig zijn voordat je
gaat trippen.
Daarentegen vertelden zes mensen dat de suïcidale
gedachten verdwenen na hun ergste trip. Dat sluit goed aan bij de
onderzoeken van John Hopkins die de antidepressieve effecten van
psilocybine voor kankerpatiënten aantonen.
"Psilocybine kan zorgen
voor levensveranderende ervaringen. Maandenlang blijven [respondenten]
vasthouden aan positieve veranderingen in hun eigenschappen, stemming en
gedrag als gevolg van de ervaring," vertelt Dr. Roland Griffiths,
psychofarmacoloog en hoogleraar in psychiatrie, gedragswetenschappen en
neurowetenschappen aan de John Hopkins Universiteit aan Motherboard.
Maar
Griffiths en andere onderzoekers wilden het effect van trippen buiten
de kliniek beter begrijpen. Psychedelica werden oorspronkelijk
geassocieerd met het overmatig gebruik tijdens anti-establishment en
anti-oorlog betogen van hippies in de jaren zestig. Dat zorgde voor een
groot misverstand over de risico's van deze middelen, vertelde
Griffiths.
Nadat de overheid terugsloeg, belandde het onderzoek
naar psychedelica een aantal decennia in de koelkast. In die tijd
ontwikkelden wetenschappers veiligheidsmethoden en procedures voor
veilig gebruik. "We weten nu dat het onderzoek gedaan kan worden, maar
het bleef voor ons de afgelopen tien jaar onduidelijk wat we konden doen
aan al die slechte ervaringen."
Enkele respondenten hadden een
aantal maanden na een slechte trip nog last van de langdurige effecten.
Angst en depressie waren hierbij de meest voorkomende effecten. "Het
komt erop neer dat er een aantal risico's zijn verbonden aan het gebruik
van deze middelen. Het is belangrijk dat mensen niet alleen de
positieve berichten lezen en denken dat het iets is dat iedereen zou
moeten doen," zegt Griffiths. "De sleutel is deze resultaten in
perspectief plaatsen, waarbij niet teveel of te weinig aandacht is voor
de negatieve aspecten."
Maar psychotherapeut Neal Goldsmith, schrijver van Psychedelic Healing,
waarschuwt voor het gebruik van termen zoals een "bad trip," zelfs voor
potentiële depressieve ervaringen. "Ik gebruik de uitdrukking moeilijke
trip of ervaring. De trips zijn soms moeilijk of vormen een uitdaging,
maar het blijken – na verwerking – meestal ook de waardevolle ervaringen
in een mensenleven," zegt Goldsmith. (Dat gezegd hebbende, blijft het
natuurlijk onverstandig om te trippen als je een familiegeschiedenis vol
geestesziekten zoals schizofrenie hebt.)
Het
verwerken van de trip, of het nou een moeilijke was of niet, is volgens
Goldsmith onderdeel van iets wat hij "integratie" noemt. Psychedelische
integratie hoort niet bij de trip zelf, maar zou het natuurlijke deel
van de ervaring na de trip zijn. "Tijdens de integratie moet je de
voordelen, inzichten of helderheid waar psychedelica voor zorgen,
omzetten in een verandering in het leven," zegt hij.