Werkt het mdma analoog anders dan MDMA?

Wat Marcel hier beschrijft klopt precies. Laat me graag wat meer nuance toevoegen op basis van praktische ervaring met beide vormen.

Dat 95%-verschil is werkelijk opgelost in de chemie. MDMA-analoog heeft dezelfde kernstructuur maar een minimale wijziging die resulteert in een subtiel ander metabolisme in je lichaam. Waar het verschil werkelijk speelt, is in dopamine.

Normale MDMA veroorzaakt een forse dopamine-uitspatting. Dit is waarom recreatief gebruik zo verslavend kan voelen. Dopamine regelt ook je motivatie, dus na de MDMA-sessie voelen veel gebruikers zich apathisch - de beruchte "dinsdagdip".

MDMA-analoog daarentegen bevat dezelfde serotonine-activatie die echt therapeutisch is, maar veroorzaakt veel minder dopamine-uitputting. Dit is het grote voordeel voor therapie. Je krijgt alle voordelen van emotionele openstelling en diepere inzichten, zonder die vervolgdag van depressie en moeheid.

Wat ik in sessies zie: mensen die MDMA-analoog gebruiken rapporteren veel vaker dat zij de dagerna nog nuttig kunnen functioneren. Ze voelen zich nog steeds goed, ze voelen zich ondersteuning voelen, ze kunnen hun inzichten integreren. Met reguliere MDMA was dit veel moeilijker.

De langere werkingsduur die Marcel noemt is ook therapeutisch voordelig. In plaats van een scherpe piek gevolgd door een daling, heb je met MDMA-analoog een langzamer opbouwen en langzamer afbouwen. Dit maakt het veel gemakkelijker om in therapeutisch werk te blijven.

Voor iedereen die aan psychedelische therapie denkt: MDMA-analoog is werkelijk de voorkeurkeus voor therapeutische instellingen. Het biedt dezelfde emotionele openheid, maar met veel beter onderhoud van je voelchemie.