ik mag/moet weer!
Het was tijd voor een 2de sessie met Ronald voor mij. In februari de eerste gehad, welke ik echt als fantastisch had ervaren. Enorm veel inzichten gekregen en rust kunnen vinden. Nu was ik al een paar weken erg onrustig, chaos in mijn hoofd en heel veel spanning in mijn lijf. Kort lontje en behoorlijk ontvlambaar. De knoop doorgehakt en gelijk een afspraak gemaakt. Ik kon binnen een week al terecht. Heel fijn, want voor mijn gevoel moest het voor de vakantietijd!
waar de eerste sessie vooral in het kader stond van ontdekken, wilde ik nu echt met mijn PTSS aan de gang. Na jarenlange therapie, met veel EMDR had ik heel erg het gevoel dat alles nog heel diep zat. Ja de behandelingen hadden de scherpe randjes er af gehaald. Ik kon er redelijk over praten zonder direct in de emoties te schieten, maar het was er nog steeds. En ik wilde het weg hebben.
Samen met Ronald voor een andere/zwaardere dosering gekozen en een eventuele booster bij de hand. Jeetje wat was dit een andere ervaring!
Waar ik de eerste keer vooral alles ‘zelf’ aan het doen was en heel intern was. Was ik nu heel erg vocaal en zocht ik steun. Ronald was er echt op de perfecte momenten! Ook met de booster. Ik weet niet hoe hij het aanvoelde dat ik het nodig had, maar dat deed hij echt precies op het goede moment. Deze keer vond ik het helemaal niet fantastisch! Ik vond het heel zwaar en heftig. Maar ik voelde wel dat het heel erg nodig was. Ik was niet angstig gelukkig. Maar ik was ontzettend in mijn hoofd aan het strijden tegen een heel donker iets. Ik schoot in en uit mijn focus, zoeken naar de juiste muziek, weer ‘wakker’ zijn en grapjes maken. Al mijn bewakers deden er van alles aan om mijn weg te houden bij dat waar ik juist in wilde. Maar door de booster kreeg ik net dat extra zetje zodat mijn bewakers mij niet meer tegen konden houden.
Nadat de sessie voorbij was, werkte de MDMA nog een tijdje door. Ik was nog steeds onrustig en had het gevoel nog in een soort ‘vecht’ modus te staan. Veel adrenaline. Ik stond ontzettend ‘aan’, wat ik al jaren lang sta, maar nu nog net iets meer.
Die nacht amper geslapen en de volgende dag duurde het wel even voor ik het gevoel had dat ik zelf naar huis kon rijden. Blij dat ik een plekje had waar ik niet voor een bepaalde tijd uit moest checken.
De zaterdag na deze sessie kwam er heel veel ellende uit. Ik wist niet wat me overkwam. Heel onrustig, boos, verdrietig. En dan ben je thuis met je man en je kindje. Die beiden niet snappen wat er toch aan de hand is. Ik trok het niet meer. In tranen gebeld met Ronald. Goed wat gevoel kunnen bespreken, daarna de tip gekregen om dit rot gevoel fysiek uit mijn lijf te laten op een veilige plek en op een veilige manier. Want dit gevoel is er jaren geleden ingeslopen en heb je al die tijd binnen gehouden, als je het nu weer wegstopt is al je harde werk voor niets geweest.
dus…hulplijnen bellen. En dit vond ik heel lastig, want ik was zo gewend om altijd alles maar weg te stoppen, te doen alsof ik het allemaal wel alleen kon etcetc. Ik ben er van overtuigd dat ik dit met deze sessie ook moest leren. Je moet het zelf doen, maar het hoeft niet alleen! Want nadat ik de hulplijnen ingeschakeld had, en ze echt allemaal voor mij klaarstonden! Was er al een hoop rust terug. De laatste restjes heb ik er fysiek uit kunnen gooien door los te gaan op een bokszak en een hindernisbaan. En toen was ik echt helemaal leeg. Fysiek en mentaal. Besloten om het zo positief mogelijk af te sluiten en de ontspanning opgezocht in de sauna. Warmte en rust. Werkte voor mij perfect. De volgende dag nog een lange wandeling in de natuur gemaakt om op te laden. En sinds dat moment heb ik ook echt het gevoel dat er iets heel lelijks uit mij vertrokken is! Dat dit allemaal echt nodig was om een grote opruiming uit te voeren en definitief afscheid te nemen van iets heftigs, waar je al jarenlang aan vast gehouden hebt omdat je dat lelijke in ieder geval kende. Dat lelijke wat al die bewakers in mij zo aan had gezet en die nooit meer uit gingen. Die bewakers zijn er nog steeds. Maar wel meer in balans. Nu is het aan mij om dat zo te houden en ik heb daar vertrouwen in. Dat ik het kan.
Ronald vroeg mij een week later: ‘Anne, vorige keer heb jij een recensie geschreven, wat zou je nu anders schrijven?’
dit was voor mij een hele goede vraag, want de begeleiding was weer top, dus wat zou er anders moeten? De ervaring was super goed en ik zat vol met goede energie.
nou….ik zou een volgende keer zorgen voor meer ruimte. Langere pauze in het ‘daarna’ stukje. Ik had 1 dag na de sessie voor mezelf en daarna weer de zorg voor mijn dochtertje. Achteraf gezien, had ik echt meer tijd nodig om bij te komen. Om op te laden zonder de energie van andere mensen om mij heen.
dus als tip (het is sowieso hard werken zo’n sessie). Gun jezelf de tijd om daarna op te laden en probeer van te voren te weten wat jou helpt. Bij mij helpt alleen tijd en de natuur ontzettend goed.
hou een dagboekje bij, waarin je kan zetten hoe je je voelt, hoe je geslapen hebt en wat je gedaan hebt. Dit geeft Ronald ook als tip mee, en het werkt echt!
de eerste 2 weken na de sessie, dacht ik heel erg: dit is de laatste! Ik wil niet nog een keer. Maar nu ben ik op het punt dat ik het nut van deze sessie goed zie. Dat het echt niet tof was, maar zo ontzettend nodig! En dat deze sessie mij zo ontzettend veel gebracht heeft weer!
